όλοι οι γελοίοι έρωτες, ακουμπούν και χάνονται, στο μικρότερο κόκκαλο του γόνατος σου. Διαστρεβλώσεις, υποκειμενικές κραυγές δεν φτάνουν κάτω από το άγγιγμα μου. Το πλήθος παραληρεί ,ενώ ένας ήλιος μαύρος χύνεται στον υπόνομο. Κανείς δεν μπορεί να πυροβολήσει τις στιγμές μας, ούτε η Ευρώπη που καίγεται, κανείς δεν μπορεί να περάσει τον μαγικό ιστό μας, ούτε καν οι αρχαίες τραγωδίες , ούτε οι ελπίδες, που έγιναν απόρθητα ψέματα. Φιλώ τον ώμο σου, ο λαιμός σου ένα κύκνειο άσμα στην άκρη των δαχτύλων μου. Τα περιστέρια πνίγονται τρομαγμένα στα συντριβάνια, εκεί που ανταλλάζουμε κρυφές πληγές, από μικρές ηδονές που είναι ξυράφια. Τα μάτια σου στο στόμα μου σαν τρένο, ανατριχιάζουν οι γραμμές, κι εκείνο το μικρό σημάδι στο μάγουλο σου μου θυμίζει έναν ανέλπιδο κόσμο. Χωρίς ελπίδες, μόνο με τον πόθο να μπω για ώρες κάτω από τα χέρια σου. Και λίγο να κλάψω από ευτυχία ανείπωτη, μυρίζοντας τα μαλλιά σου. Και να συρθώ ως τον ουρανό, εκεί που τεράστια πολύχρωμα παγώνια, πετούν προς το μέρος μας. Σε αγγίζω, κι ύστερα γνωρίζω αυτό που δεν εκφράζεται με λέξεις, οι λέξεις είναι κλέφτες και πόρνες, μπροστά σε έναν ωραίο έρωτα. Το βράδυ θα κοιμηθείς κάτω από τα βλέφαρα μου. Σαν ξυπνήσεις τούτος ο κόσμος δεν θα υπάρχει, θα υπάρχει μονάχα ο αόρατος ιστός μας.. -Ερωτικό