Το πάρκο των αισθήσεων κατοικεί εντός μας,
περιμένει τον ήλιο από σώματα με ιάματα,
με κεριά που αναδύουν προοπτικές έκστασης.
Να μην υπάρχει η βρομιά των σεντονιών από προηγούμενους εραστές που έκαναν θόρυβο,
σκέψεις αμφιβολίας ,
η Μάτση ήξερε για τον Αντρέα όταν κοιμόταν μαζί του στον τάφο του Ινδού ,για το πόσο διεγερτικές , είναι οι σκέψεις της αναμονής.
Ο έρωτας δεν πεθαίνει, λίγο ξεκουράζεται σε πλάνες,
ύστερα βιαστικά και χωρίς προειδοποιήσεις
σκορπάει την γλυκυτέρα των ανταμοιβών.
Κι είναι το πάρκο γεμάτο χαρές χωρίς φθόνους.
Η πιό πυκνή σκέψη είναι η πτήση κι η αιώρηση μετά το κενό.
Κι η αφή είναι
η μνήμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου