Σε ονομάζω με πολλά ονόματα/
Περπατώ στην ακτή της πόλης, και χιλιάδες ψάρια πολύχρωμα, έρχονται στα χέρια μου/
Απείθαρχος να είσαι πάντα και νέος, όπως το πορτρέτο του Όσκαρ/
Με λες Ιφλί, ανάποδα το φιλί λες/
Ιφλί είμαι σαν κοιμάσαι, σαν ξυπνάς, να ροδίσεις ένα χαμόγελο, ιφλί γίνομαι/
Δεν ξέρω για πόσο/
Ο έρωτας ήταν πάντα πνεύμα καλόβολο και δεν είχε να κάνει με το χρέος ή το καθήκον ή το αντίδωρο/
Ιφλί με λες, ανάποδη η λέξη φιλί/
Το καμίνι της καρδιάς μου καρβουνιάζει την πόλη, και ονειροπόλα ποιήματα έρχονται στο νου μου καθώς περπατώ και γελάω μόνη μου/
Ω! Ποτέ δεν θα περίμενα να υπάρχει κάποιος στον επόμενο στενό δρόμο να με βρει και δίχως να με διαβάσει να αλλάζει τις λέξεις, όπως εγώ/
Να προσωποποιεί τα σχήματα, να δίνει στα ζώα ανθρώπινα ονόματα/
Το ιφλί σιμώνει, καθώς σιμώνει κλωστές και τόξα έρχονται πίσω από τους κάλυκες των δοντιών μας/
Καθώς απλώνει την ζύμη του, εμείς λεύτερα σχήματα και έννοιες πέραν του Χερουβείμ και τις κόρες του ελέους/
Κανένα έλεος , μόνο λίμνες και φωτιές και ανοδήγητος ο πόθος
(Ιφλί, το φιλί ανάποδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου