Δαιμόνιο

Γύρω μας οι Δαίμονες πίνουν.
Ακατάπαυστα.
Κι εμείς μαζί τους.
Μια ξυλόσομπα ζεσταίνει το παμπάλαιο μπαρ.
Η νοημοσύνη ταξιδεύει με αιφνίδιους θάνατους.
Τους έχεις ακούσει όταν χαράζουν τα μάγουλα μας με κείνο το στιλέτο, θυμάσαι...
Στο μπαρ υπάρχει ένας κύκλος.
Η τελετή της μύησης έγινε έναν αιώνα πριν.
Τώρα καλούμε πνεύματα και ιδέες.
Κρυώνω.
...

Δεν με αγαπάς.
Κι εγώ κανέναν κόπο δεν θα κάνω να σου αλλάξω γνώμη.
Οι καινούργιοι Δαίμονες που ήρθαν είπαν πως ο παλιός κόσμος για πάντα χάθηκε.
Τους είπα,
(Μπορώ να ρθώ μαζί σας στην κόλαση);
πιό φιλόξενα θα είναι από εδώ.
Τι λες;
Φεύγω.
Δεν θα κοιτάξω πίσω μου...