Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Πανόρμου

O έρωτας φωνάζει πάνω από τις σκοτεινές κάμαρες
την ώρα που βγάζεις βόλτα τον σκύλο σου
την ώρα που κοιτάς με άδεια μάτια μια ηλίθια αλληλογραφία.
Αλληλουχίες εικόνων
παράλληλοι βίοι αγίων,
κολασμένων,
για πάντα καταραμένοι να μυρίζουν, ψάχνοντας, τις ηδονές,
κι άλλοτε σαν σκύλοι,
άλλοτε σαν γάτες να γυρνούν στους σκοτεινιασμένους δρόμους λίγο πριν φέξει.
Γιατί λίγο πριν φέξει,
...

ένα άγριο-άγιο θηλυκό θα χορέψει ξυπνώντας την κουρασμένη καρδιά σου,
μέσα σε ένα μισογεμάτο μπαρ,
σε έναν κήπο όπου λευκές τίγρεις θα ανοίγουνε το στόμα,
σαν εσένα,
σαν αυτόν,
σαν εκείνη,
σαν όλους,που λιγωμένοι θα ανάβουν με αυθάδεια
τα νεκρά ένστικτα τους σαν φωτιές.
Κάθε φορά που θα βρίσκεται ένα τέτοιο κορίτσι,
θυμάμαι εκείνεις τις τίγρεις μέσα σε ένα άδειο σπίτι.
Πανόρμου μετά τα μεσάνυχτα και η ανία μου χτυπούσε κόκκινο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου