Popi Synodinou 20 Δεκεμβρίου 2018 στις 1:40 μ.μ. · Μερικές σκέψεις περί αυτών των ημερών.. Στα παιδικά μου χρόνια ετούτες τις ημέρες σκεφτόμουν έναν μαθητευόμενο μάγο που έχει τελειώσει την μύηση στην μαγεία κι έχει αρχίσει να παίρνει το δώρο του από τον δάσκαλο. Έβλεπα τον άνθρωπο μέσα από την κοπιαστική και βασανισμένη διαδρομή του να καταλήγει κάπου και να βλέπει το αποτέλεσμα. Έμπλεκα αρκετά την λογική με την μαγεία. Όταν άρχισα να κάνω την υπέρβαση του εγώ μου μου ανοίχτηκαν διάπλατα οι δρόμοι της μαγείας και ξεκαθάρισαν οι δρόμοι της λογικής. Επιχείρησα να διαβώ και τους δύο, ακραία όπως είναι εξάλλου η φύση μου, ίσως ατσούμπαλα και κάποτε και μονόπαντα όπως χτυπά ο βοριάς το καράβι στο πλάι. Υπήρξαν δηλαδή μικρές περίοδοι που ήμουν το ένα ή το άλλο. Φτάνοντας στο παραπάνω από το μισό της προσωπικής μου διαδρομής κατάλαβα πως η λογική χρειάζεται τόσο όσο για να μην υπάρξει η αυτοκαταστροφή. Πάντα είχα μια τάση σε αυτό και πάντα οι άλλοι όταν το ακούνε αυτό το μπλέκουν με τις ουσίες.Αλλά οι δικές μου ουσίες είναι των ανθρώπων οι πράξεις και τα έργα. Καταχράστηκα την υπομονή μου δικαιολογώντας τους άλλους. Ώσπου ο μάγος εντός μου έλαβε το βιβλίο της γνώσης ( φυσικά έχει να λάβει και άλλα) και το άνοιξε. Τα ήξερα αυτά που ήταν καταγεγραμμένα. Και ποτέ δεν κατάλαβα τις φορές που το ένστικτο μου με προειδοποίησε για την πιό συνήθη κι ανθρώπινη πράξη, την προδοσία, και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άλλοι αμφισβητούν αυτή την δύναμη. Ίσως γιατί την έχουν εντάξει στις τυχοδιωκτικές εργασίες , παράνομες και ψεύτικες θεωρίες που ξεγελούν τους άλλους υποσχόμενοι αυτά που θέλουν να ακούσουν. Όμως το ένστικτο προήλθε του πολιτισμού. Ίσως, σκέφτομαι, όταν επήλθε η έπαρση ως η πρώτη φύση του ανθρώπου τότε ακριβώς υπήρξε η ανάγκη των θρησκειών.. Και τότε το ένστικτο πήρε τον αποκλεισμό. Ας είναι. Δυσκολευομαι να κρατήσω εκείνη την αθωότητα των ματιών μου εκείνες τις ημέρες , να θυμηθώ ακριβώς την αγωνία μου να περιμένω τον αγιο Βασίλη αλλά τελικά να με παίρνει ο ύπνος. Μπορείς να σκεφτείς; Η αγωνία μου δεν ήταν για το δώρο αλλά το ότι δεν κατάφερα να τον πετύχω για να τον ευχαριστήσω. Εν κατακλείδι. Η μαγεία υπάρχει, είναι η παύση του χρόνου και του χώρου για κάποια λεπτά. Τότε* όταν ο άνθρωπος υπερβαίνει την μικρή του φύση, τότε που γίνεται από κόκκος της άμμου θάλασσα . Όταν δίνει και δίνεται σαν δώρο χωρίς αντίδωρο. Κάποτε δεν θα υπάρχει η επικοινωνία με αυτόν τον τρόπο. Θα επικοινωνούμε με την σκέψη μας.. Αλλά ως τότε θα έχουμε προλάβει να καταστραφούμε.. Κοιτάξτε προσεκτικά δίπλα και μέσα σας. Η μαγεία υπάρχει παντού. Στους μαθητευόμενους μάγους δώστε αγάπη. Κι όποιος χαρακτηρίζει την αγάπη γραφική προσπεράστε τον χωρίς δεύτερη σκέψη. Καθένας παίρνει το μάθημα του. Ο καθείς εφ' ω ετάχθη. Για να μεταφράσει κάποιος ε΄να βιβλίο δεν χρειάζεται να είναι γλωσσολόγος, χρειάζεται να μπει στο <<σπίτι >> του συγγραφέα. Για να κατανοήσεις την γλώσσα, την σκέψη του καθενός χρειάζεται οπωσδήποτε να μάθεις ανθρωπογνωσία . Δεν βλεπω ένα ποτήρι άδειο ή γεμάτο, βλεπω πως όλα είναι δρόμος. Δρόμος. Δρόμος, ανάπαυση, δρόμος, ανάπαυση. Ως το τέλος.. Π.Σ