Στην ιερή μνήμη της Κατερίνας Τον Δεκέμβρη και τα καλοκαίρια, σε πενθώ δίχως να ξέρω το γιατί. Αυτόματα, όπως ο σκύλος που χάνει τον άνθρωπο του. Επουράνιες μελωδίες θυμίζουν συντριβή , ο Χέντριξ κι ο Γκάλαχερ, ο Μόρισον κι αυτοί που σκοτώθηκαν σε τροχαία πριν προλάβουν να πεθάνουν αργά αργά από τις σκόνες, αναδύονται σαν από 3D πίνακες στους τοίχους.Κοιτώ εκστασιασμένη. Ήταν νωρίς για να καταλάβουμε τον Μίνγκους κάτω από το δέρμα- που αγαπούσε ο Πάνος, αλλά τον ακούγαμε. Σύμβολο που βλέπω να κρεμιέται από τον ουρανό το καστόρινο σου σακάκι με τα κρόσια που με οδηγεί με χρώματα στο πουθενά και το όλον. Τσόπερ με τους εγχώριους άγγελους της κόλασης.. Έπεσαν οι μύθοι Κατερίνα, ο Ν. μου εξήγησε όσα αφορούν την συναισθησία, ένα τόσο δα άρθρο αναλύει γιατι συμβαίνει να ακούω τα χρώματα μέσα από την μουσική, να μυρίζω κάτι αόρατο και να οδηγούμαι και να αναλύω αυτά που πληροφορούμαι φτιάχνοντας εικόνες. Τα άρθρα αποφεύγουν την μαγεία, την οδηγούν σε τίτλους τέλους. Προφανώς δεν θα σε πείραζε. Ούτε κι εμένα. Μαζί ήμασταν φωσφόρος και εωσφόρος , γινόμασταν φωσφορισμός. Καταδιώκαμε τα σκοτάδια με έναν υπόγειο λυρισμό. Λάμψεις εκδιωγμού της κακίας και του τέλους του κόσμου. Θυμάμαι την ινδική μπογιά στα μάτια και το πατσουλί. Ύστερα ήρθαν τα γαλλικά αρώματα. Έπεσαν οι μύθοι Κατερίνα. Ο κόσμος πλέον βαδίζει ανάποδα. Ηδονίζεται μέσα σε άρρωστους ψυχισμούς και καταλαμβάνεται από ματαιοδοξία. Γλυκό μου φως! Πικρόγλυκο μου αντίο! Μαλλιά σαν της Τζάνις, ηχείο και αντηχείο στην θάλασσα το γέλιο σου, παρηγοριά μου ώσπου να σε συναντήσω. Ήταν άδικος ο χαμός σου. Σε πήρε αυτό το θραύσμα κάτω από τα μαλλιά σου, μέσα στο κεφάλι σου , που μετά έγινε πολλά. Σίγουρα κατά την έξοδο σου από το σώμα θα εκτελούσες σιωπηλά λάμψεις και ανύποπτους κρότους. Σίγουρα θα πάλευες να μην φύγεις. Γεννήθηκες στην αρχή του ωροσκοπίου του λέοντα. Και δεν μπορώ να πω πως πέθανες.. Τόσα χρόνια μετά και πιστεύω πως ακόμη για άλλη μια φορά μετακόμισες, γι αυτό χαθήκαμε, θα βρεθούμε παρακάτω. Μαζί σου χάθηκε η ευελιξία μου μέσα στο μαύρο χρώμα. Τώρα είσαι μπλε. Ένα μπλε που τρεμοπαίζει πάνω από τα μάτια μου περνώντας έξω από το Πι, στην Φωκίωνος με την λιμνούλα. Σαν ηλεκτρικό φως που οδηγεί στα μουσικά υπόγεια . ΌΛα τα γυρίσαμε Κατερίνα. Στέκια ροκ, ενίοτε και τζαζ. Και τα σκυλάδικα. Κι όταν βγαίναμε έξω τυφλωνόμαστε από το ξημέρωμα. Αναφωνούσαμε, γιατί να ξημερώνει πάντα; Δεν έχω ούτε μία φωτογραφία σου, για σκέψου. Ζούσαμε με τόση ένταση και χωρίς βιάση που δεν χρειαζόταν η εικόνα μας σε χαρτί. Ζώσα ζωή σαν το χρυσό φως των σταχυών.. Κρατώ την μνήμη σου ιερή και ακριβή. Μαζί με την ξέγνοιαστη, εφηβική, υπέροχη ηλικία μου. Για μένα πενθώ. Γιατί ο άνθρωπος είναι ένα βαθιά εγωιστικό ζώο. Αλλά και τόσο εκτεθειμένο στην αγάπη..

Oλα τα Χριστούγεννα που πέρασαν είναι στην μνήμη θολά, εκτός από εκείνα που έτυχαν της ευσπλαχνίας του Καρολου Ντίκενς.. Εξαιρώ τα πρώτα Χριστούγεννα με την Κατερίνα! Φυσικά θυμάμαι τα κάλαντα και την αναμονή της άφιξης του άγιου Βασίλη, να φάει το μπισκοτάκι του και να πιεί το γάλα του, να τον ευχαριστήσω για τον κόπο του να μοιράζει δώρα σε όλη την γη, αλλά ουδέν νεότερο δεν συνέβαινε αφού ο ύπνος με έπαιρνε μαζί του. Την κούκλα που μου δώρισαν και την χαρά που πήρα με την ευτυχία που είδα στα μάτια της Αννούλας όταν της την χάρισα γιατί δεν πήρε κανένα δωράκι εκείνη. Και μόνο τον Ντίκενς που μου πρόσφερε απλόχερα αγάπη κι έναν κόσμο με χρώματα και ωραίες προοπτικές . Και μαγεία, καθαρή μαγεία κι ευδαιμονία να ανθίζει στα βελούδα της καρδιάς. Εύχομαι να περάσετε καλά φίλες και φίλοι, καλά Χριστούγεννα, με λιγότερους τοξικούς, χειριστικούς ανθρώπους και φιλόδοξες αρρωστημένες από κακία περσόνες. Τον νου σας, φυλάξτε τον εαυτό σας και γίνετε ξανά παιδί. Κάτω από τα πέπλα της κουραστικής καθημερινότητας υπάρχει πάντα ένα παιδί που ζητά να ανοίξει τα μάτια του σε έναν όμορφο, ζωηρό κόσμο όπου η περισσότερη κινητικότητα υπάρχει στην αγάπη και την αθωότητα.. Απλωθείτε σε αγκαλιές και χαρίστε φιλιά. Ακούστε μουσική. Ονειρευτείτε βλέποντας καλές παραστάσεις και ταινίες. Διαβάζοντας βιβλία. Χαρίζοντας βιβλία.

Δεν ζούμε στην εποχή που έχουν έρθει τα πάνω κάτω, διανύουμε μέρες όπου τα κοκόρια ανεβαίνουν στα δέντρα παριστάνοντας τα αηδόνια. Αλλά εκ του αποτελέσματος κανένα κελάιδισμα δεν μας συντροφεύει, μόνο ο απαίσιος θόρυβος ενός διαμερίσματος ή μιας γειτονιάς που βρίσκεται σε ανακαίνιση με πριόνια και εργαλεία που δυναμώνουν τις εμβοές μας. Κι όσο να πεις, αντιστέκεσαι στο να γίνεις ένας κρότος κι εσύ, να κάνεις κρότους παριστάνοντας πως κελαιδάς, διότι δεν σου βγαίνει. Τα πρωινά αδιέξοδα επιβεβαιώνουν τις άσχημες νύχτες. Εκπαιδευόμαστε άριστα στο να ζούμε χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς καλοσύνη, μέσα στον φόβο. Αυτόν τον αιώνιο φόβο που επιτάσσει, φάτους εσύ πρώτος πριν σε φάνε οι άλλοι, κάνε την δουλίτσα σου επάνω στην πλάτη του άλλου. Θα ξεχαστεί κι αυτό, όπως τα άλλα. Συνηθίζουμε να ζούμε με τα κοκόρια επάνω στα δέντρα. Συνηθίζουμε να ζούμε στον θόρυβο. αυτόν που παράγουν οι άνθρωποι, οι μηχανές τους και οι φιλοδοξίες τους..

ο αληθινός ποιητής είναι μοναχός στον κόσμο και μονομάχος!

Οι έρωτες στα χρόνια του Facebook Οι έρωτες στα χρόνια του Facebook θυμίζουν όλους τους γελοίους έρωτες. Κρατούν 3 ως 6 μηνες με ελάχιστες εξαιρέσεις που ανεβάζουν τον δείκτη θνησιμότητας στον 1 χρόνο. Μόνο που εδώ ο ναρκισσισμός εμπλέκεται με τα αντικείμενα του πόθου. Φράσεις όπως <<σε φιλώ αγάπη μου, σε φιλώ βαθιά, είμαι πάντα δική σου- δικός σου αγάπη μου και αντίστοιχα άλλα >> και υποσυνείδητα και συνειδητά διεγείρει τους πόθους των τρίτων οι οποίοι καθίστανται ηδονοβλεψίες της κλειδαρότρυπας ή άλλως το αδηφάγο μάτι ενός φακού. Έτσι, αυτός ο πόθος και η υπόσχεση της ηδονής χτυπάει κόκκινο σε παραπάνω από δύο. Επίσης, ο ομιλών περιγράφοντας την σκηνή των επικείμενων τρυφερών περιπτύξεων επικαλυμμένες, δίδει και στους άλλους την άδεια της συμμετοχής τους. Και ακόμη ο λέγων και ο δέκτης- αντικείμενο του πόθου των λόγων αυτών, γίνονται κυριαρχικά όντα έστω της στιγμής εκείνης και ελέγχουν τους αδύναμους ή άρρωστα μοναχικούς κρίκους που είναι οι τρίτοι. Οι οποίοι αδύναμοι κρίκοι επιζητούν για να γεμίσουν το συναισθηματικό , ψυχικό κενό να ξαναμπούν στο παίγνιο της παρατηρήσεως αισθανόμενοι μέρος αυτής της ερωτικής εμπλοκής. Οι κυρίαρχοι και οι κυριαρχόμενοι. Μια ηδονή που αλληλομοιράζεται. Παρακαλώ, σκεφτείτε το ξανά πριν πείτε πως είναι υπερβολικό αυτό σαν καταγραφή. Ο έρωτας είναι αρρώστια η οποία διεγείρει τις αισθήσεις και τις στροβιλίζει γύρω από μια 24 ωρη αναζήτηση του αντικείμενου του πόθου στην ζωή του ερωτευμένου. Όταν αυτή διαχέεται σε μέσα επικοινωνίας όπως ετούτη η πλατφόρμα, αργά ή γρήγορα θα μαραθεί ,διότι η ηδονή παγώνει στην οθόνη. Η ηδονή είναι ένα ζώο που θέλει ζώσα ύλη για να φαγωθεί και όχι εικονική. Χάνεται μέσα στις υποσχέσεις και παράλληλα εμπλέκεται και με τις ενέργειες των άλλων τρίτων αδηφάγων προσώπων όταν εκτίθεται μαζικά. Η ζήλια παίρνει τον κτητικό της ρόλο και κυνηγάει σαν λύκος αμφότερους. Η ζήλια έχει ρόλο πρωταγωνιστικό ρόλο, ποιος σχολίασε, τι ήθελε να πει, πολλά παρόμοια και όχι μόνο. Ο έρωτας είναι αρρώστια που όταν μοιράζεται γίνεται σκελετός, μπαίνει στο κοινωνικό, το λαοφάγο φέρετρο και απογυμνώνεται, γίνεται στάχτη και η μνήμη του καταλήγει σε ένα μπλοκάρισμα και στην μνήμη των τρίτων. Οι οποίοι παρακολουθούν τον ερχομό του άλλου, επομενου γελοίου έρωτα, με τεντωμένες κεραίες. Ναι, σαφέστατα η πλατφόρμα αυτή έχει μεγάλο ναρκισσισμό από μόνη της και αδικεί τους περισσότερους έρωτες, τους πνίγει μέσα στον ίδιο τους τον ναρκισσισμό γιατί πως αλλιώς ονομάζεται αυτός που εκθέτει τον έρωτα του στα μάτια όλων , επιζητάει σαφώς χειροκρότημα και ζητά να χειραγωγήσει τους αφελείς και εκτεθειμένους στην βαριά μοναξιά της εποχής αλλά και της ψυχικής πανούκλας που επιζητεί το κατασπάραγμα.. φωτογραφηθείτε, γράψτε, ζωγραφείστε, μιλήστε, κάντε αφιερώσεις στο ερωτικό αντικείμενο. Όμως ο χρόνος ο αληθινός, θα καταδείξει το πικρο τέλος που έχει κάθε γελοίος έρωτας. Στο τέλος δεν θα θυμάστε το όνομα του, τις συνήθειες του, τι του άρεσε και τι όχι. ΠΩΣ τον ή την έλεγαν. Και όταν λέμε ερωτευτήκαμε αληθινά για ποιον λόγο επιζητούμε να το μοιραστούμε με παραπάνω ανθρώπους από τους κολλητούς μας , να το κάνουμε εξώφυλλο, εκτός και μόνον όταν υποσυνείδητα δεν είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας, άρα επικροτώντας την επιλογή μας οι πολλοί νιώθουμε πως αυτή η επιλογή μας είναι σωστή και αρκετά σίγουρη. Ότι σε καίει από μέσα φίλες και φίλοι καίει εσένα . Μόνον εσένα, αλλιώς ας γίνει ευπώλητο βιβλίο, αλλιώς ας πέσει στην πυρά. όπως και γίνεται.. Σιχαθήκαμε να μαθαίνουμε και να διαβάζουμε κάθε νέο πόνημα , κατάληξη του τέλους ενός γελοίου έρωτα. Κανέναν δεν ενδιαφέρει να μαθαίνει την προσωπική ιστορία του άλλου. Ο έρωτας είναι παντού. Σε καίει στον ύπνο σου, φλέγονται τα άκρα σου , φλέγεται και η καρδιά σου. Φλέγεται η καρδιά σας; υγ. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ευχές για μακροημέρευση, σεβαστείτε τις εμπειρίες σας και τις εμπειρίες των άλλων. Μην αφήσετε τον έρωτα να γίνει σκελετός στις οθόνες σας. Κάποτε οι οθόνες σας θα σας καταπιούν..