Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Της μιλούσε με βροχόλογα Τα έριχνε στην πλάτη της αυτός,να αντέχει τον καιρό Μα αυτά μόλις άγγιζαν την πλάτη της δραπέτευαν και γίνονταν ποιήματα Έτσι, ποτέ της δεν κατάλαβε, πόσο πολύ, μια μέρα την αγάπησε Μόνο έτσι αφηρημένα και σχεδόν παθητικά ένιωθε η ίδια μέρος της βροχής Κι έτσι του δίνονταν τις νύχτες, σαν βροχή που έμπαινε αδιάκριτα επάνω στο λευκό κρεβάτι τους.. _-Ανατολή--_

1 σχόλιο:

  1. Χαρουμενο σ/κ
    Γιατί χάθηκε το προφιλ σου από το φβ
    εύχομαι να είσαι καλά και χαμογελαστή !
    αν θες να μου απαντησεις το μειλ μου είναι thanasisvlados@hotmail.com
    εγώ θα περιμένω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή