Κι ύστερα, ο δράκος της λύπης διέσχισε το δωμάτιο, οι φωτιές από το στόμα του, περνούσαν κάτω από το δέρμα τους, τότε οι δυο εραστές αφέθηκαν σε ένα τρυφερό παραλήρημα, διαδήλωναν με τα μάτια τους σε μια αόρατη λεωφόρο πόση λύπη κρύβει ο έρωτας, 'ισως με τόση, όση η μήτρα που αποχωρίζεται το έμβρυο...