Ανέβηκα στην επιφάνεια του χρώματος, άδραξα τον ανοιχτό του ορίζοντα με μάτι αλόγου, όλα κοντινά και όλα τόσο μακριά μου, δεν χρειάζεται να είμαι ζωγράφος για να βάψω την ημέρα μου και το κάδρο μου, ζω από όλα τα μικρά και μεγάλα φετίχ μου , έτσι ζει ο χρόνος μου, ο χρόνος, με ζει και τον ζω...Στο τέλος της ημέρας αποχαιρετώ τους δερβίσηδες του κόσμου καλοπιάνοντας το κλείσιμο των ματιών μου με μια φράση, <<όλα σήμερα ήταν καλώς καμωμένα>>. Μόλις το νιώσω αυτό κατάσαρκα. παραδίδομαι σε έναν ρόδινο ΄΄υπνο... -Μαθήματα της καλόγνωμης