Σταγόνες λύπης έλαμψαν στο πρόσωπο, ύστερα μια σταγόνα χαράς ήρθε και προσπάθησε να λάμψει, όμως οι σταγόνες της λύπης ήταν πολλές και την έσπρωξαν μακριά, καθώς έφευγε εκείνη η μικρούλα σταγόνα ,σκέφτηκε, γιατί να είναι μόνη της κι ακολούθησε τις άλλες, τότε το πρόσωπο ,αυτόματα κατέβασε τις γραμμές του και μια ψύχρα επικράτησε στο δωμάτιο, ο κήπος έξω έδιωξε τα αστέρια και το πρόσωπο ακίνητο εγκλωβίστηκε στην απάθεια..το έβλεπα στον καθρέφτη να κουνιέται πέρα δώθε..