πρέπει να μην πω που είναι κρυμμένα τα γατάκια με την μητέρα τους, όλο και κάποιος εδώ υποφέρει από οργή στα αδύναμα ζώα, η μητέρα γάτα έχει την ικανοτητα να μου σκίίζει την καρδιά, την πρώτη φορά που ήρθε στο σκαλοπάτι του σπιτιού μου με κοίταξε με όλη την επιθυμία για έλεος , τρίφτηκε και νιαούριζε με ήχους που ζητούσαν κάτι, ρουθούνια σκισμένα , τρώγοντας έκανε ήχους σαν να υποφέρει από άσθμα. Μέρα παρά μέρα, πηγαίνω φαγητό στα δυό παιδιά μου, ένα μάλλον ηλικιωμένο άλογο κι ένα νεαρό γαιδουράκι. Μόλις με βλέπουν από μακριά φωνάζουν κ αυτό με κάνει να γελάω. Πότε πότε βλέπω κάποιον νεκρό τζίτζικα και θαυμάζω την φτιαξιά του. Όταν έρχομαι σε επαφή με ετούτον τον υπέροχο κόσμο η ψυχή μου βγαίνει μπροστά μου γυμνή, αυτός ο κόσμος την οδηγεί έξω από εμένα. Έπειτα μπαίνει μέσα στο σώμα καλούπι. Κι η μύγα παίρνει τον δρόμο της, πότε να ενοχλήσει ένα μουλάρι και πότε να ακολουθήσει ένα φέρετρο. Οι νύχτες δεν διευθύνουν τίποτε , μια σελήνη φανερώνεται πίσω από ένα βουνό κι ύστερα ξανακρύβεται για τα δικά της δωμάτια. Έχω μια βαθυκύανη φτερούγα όταν ξυπνώ κι όταν κοιμάμαι. Απομένω θαμπωμένη... Σελίδα ημερολογίο