Ωραία περιγράφεται η ακτή σου,, μέσα από τις κόγχες σου, γαλάζια στίγματα,
στην αγκαλιά σου εκβολές αρχαίων ποταμών.
Έρχεσαι μέσα από φλόγες, ληστές και Κύκλωπες φυγαδεύουν τα άδεια στόματα,
τα σφραγίσαμε να μην ακούσουμε κι άλλα ψέματα,
τα σφραγίσαμε, να μην πουν μια αλήθεια που θα φέρει κι άλλα ψέματα.
Ας μείνουμε λίγο τώρα μέσα στην σιωπή,
ένα θολό αεράκι μας κινεί τα νήματα κι οι τζίτζικες ξαν...ά μιλούν για Καλοκαίρι.
Ας μείνουμε μέσα στην γαλήνη της νύχτας,
μιας νύχτας χωρίς υποσχέσεις και φτηνά αρώματα από επιδερμίδες βαλσαμωμένες και φοβισμένες.
Πετάς μακριά τα αγκάθια των μαύρων ρόδων,
φτιάχνεις αποσκευές και το σπίτι στον Νότο σου γελά σαν Παράδεισος ξεχασμένος.
Πως ξεχαστήκαμε μέσα στους ανθρώπους,
πικροδάφνες μασούσαμε και αλάτι,
κι ήταν η αλμύρα τόση που ξεχάσαμε πως τα πολυτιμότερα ήταν αυτά που προσπερνάγαμε βιαστικοί και αγνώριστοι,
κι αγνώμονες.
Ωραία περιγράφονται οι ήχοι του ξημερώματος σε μια ταράτσα,
φλούδες συναισθημάτων κάτω από την αμηχανία της φλυαρίας των γνωστών...
Όμορφος είσαι και ωραίος,
ένας΄καινούργιος κόσμος του βυθού.
Άπαντα τα ευρισκόμενα στην γυμνή σου την κοιλάδα,
πως ξεχαστήκαμε κλεισμένοι στην κοιλιά των ερπετών.
Ας νιώσουμε πρώτα,
μετά να μάθουμε, ας αγγίξουμε πρώτα, μετά να δούμε,
ύστερα να πράξουμε και μετά να σηκωθούμε επάνω.
Πολύ καιρό ήταν το κεφάλι μας χωμένο μέσα στην άμμο.
πολύς ο καιρός δίχως την δροσιά των πρωινών φυλλωμάτων,
την κρύπτη του τέρατος την τίναξα κι ότι έμεινε το σκόρπισα...

( Επιστρέφοντας)