Κάπου μέσα σε ένα σύννεφο γιορτάζει σήμερα νοερά ο πατέρας, πληγές από σκέψεις χορεύουν γύρω, μα καθώς κάθομαι στον καναπέ που έχει πια γεράσει , τον ακούω, ακούω να λέει, -να προσέχεις παιδί μου, -προσέχω πατέρα, λέω, κι ύστερα ντροπαλά κοιτάζω το πάτωμα και σκιρτώντας από κάτι, σκέφτομαι , ποτέ δεν με ξέχασε ο πατέρας. Κι αμέσως ανοίγει το δωμάτιο σαν λουλούδι παρθένο, κανένα έντομο δεν το άγγιξε ακόμη.. -Μνήμη