- Πόσο μακριά πιστεύεις πως μπορείς να πας λεξικογραφώντας τον κόσμο; -Δεν με ενδιαφέρουν οι αποστάσεις, με ενδιαφέρουν οι εικόνες, μου αρέσει να μπορώ να οπτικοποιώ. -Κι είναι τόσο ενδιαφέρον αυτό για εσένα; -Είναι τόσο ενδιαφέρον όσο το να θέλω να σε αγκαλιάζω όπως τώρα, εννοώ να έχω ανοιχτή καρδιά στο άγγιγμα σου. -Δεν μου αρέσει το να τα βάζεις αυτά μαζί. -Είσαι εγωίστρια ή μου φαίνεται; -Ίσως, βλέπεις τρέμω την ώρα που θα κάνεις εικόνα την φυγή σου. -Δεν θα υπάρχει φυγή όσο θα μπορούμε να μετεωριζόμαστε ο ένας μέσα στον άλλο αλλά και μόνοι. -Πιστεύεις ο μετεωρισμός δεν αφαιρεί στοιχεία από την αντίληψη της πραγματικότητας; -Φυσικά και αφαιρεί αλλά όταν έρθει η ώρα η γείωση δεν είναι απότομη αλλά φυσική όπως το περπάτημα, εξάλλου ποιός από τους δυό μας ζητάει την πραγματικότητα;- -Έχεις δίκιο, για όλα αυτά σε αγαπώ. -Κι εγώ, και σε αγαπώ γιατί στολίζεις αυτόν τον κόσμο κι όχι απλά γιατί είσαι μέρος του...