Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Η καρδιά μου είναι κοιλάδες από νερό, εκεί απαλά στέκονται και κινούνται ανάλογα με τις δονήσεις του υγρότοπου, πλάσματα ποικιλόμορφα και μαγεμένα από την έκσταση. Η έκσταση δεν είναι ένα προσωπικό στοιχείο, χύνεται και ξεκινά από το βαθύτερο κύτταρο του κόσμου. Αυτό που στερούμαστε να νιώθουμε, σαν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να εγκλωβίζεται σε ότι αποθαρρύνει την ψυχή να είναι λεύτερη. Θλίψεις, μίσος, ζήλια, πριόνια φιλοδοξίας που κόβουν την καρωτίδα των άλλων. Είμαι εγώ αλλά είμαι κι όλοι. Λέω ;oxi, σε ότι με κάνει πένθιμη ή οκνηρή στις σκέψεις της ευτυχίας, Άσχημο συναίσθημα, σε απελευθερώνω. Φύγε μακριά.. όποιος με 'εβλαψε λέω , σε απελευθερώνω... Οι δυνάμεις του κόσμου είναι αρχαίες και τεράστιες. Μια δόνηση ενός μάντρα πέφτει στο σύμπαν κι αιωρείται επάνω και μέσα σου.. Οι λέξεις μας κάνουν να είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Διαλέγω τις λέξεις αφού έχω ταξιδέψει μαζί τους και με έχουν πάει σε όλα τα πιθανά μέρη όπου οι έννοιες του <<καλού>> και του <<κακού>> με δίδαξαν το μάθημα μου ώσπου να ολοκληρώσω τον περίπατο μου στην γη. Ίσως βρω κάποτε τον ανώτερο εαυτό μου.. Μέχρι τότε θα είμαι γυναίκα και παιδί. Αθώος αλλά και υποψιασμένος. Όχι, Καμιά παραχάραξη στον χαρακτήρα μου δεν θα επιχειρήσω από αδυναμία ή από την πιθανότητα μιας νίκης. ότι είναι χαμένο σήμερα είναι κερδισμένο αύριο.. Αγαπώ το να αγαπώ. Αγαπώ και να αγαπιέμαι. Αυτός ο κόσμος μας ανήκει. Κρύα πλάσματα στην κοίτη της καρδιάς τους κόβουν πάγο και μας ταίζουν ώσπου να παραδοθούμε σε έναν απελπισμένο κόσμο. Ζητούν να γίνουμε όλοι αυτόχειρες. Για να περπατούν μόνοι τους σε τούτον τον πλανήτη. Δεν χρειαζόμαστε στολές παραλλαγής, καρδιά και νου χρειαζόμαστε. Υγιείς κι ευτυχισμένους. όλη η ζωή είναι έρωτας. Κανείς δεν σε ρωτάει αν ήθελες να γεννηθείς, κανείς δεν το επιδιώκει σαν ερωτεύεται. Κάθε ημέρα είναι όλεθρος στον θάνατο. -ΖΕΝ-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου