. Το κενό μεταξύ των φιλιών, είναι οι έρωτες που κοιμήθηκαν μέσα σε μια χρυσή σκόνη Τα αγγίγματα που δεν ευωδίασαν είναι αυτό ,που δεν έπρεπε να γίνει Η εξέλιξη των γεγονότων που ατόνισαν, ήταν η μοίρα που πήρε αποφάσεις Κι όσα δεν είπαμε είναι τα ελάχιστα αυτά λόγια που σου λέω. Το να θυμάσαι κάτι που σε θλίβει είναι ένα είδος αυτοτιμωρίας, πολλοί μπερδεύουν την ενοχικότητα με την αυτοτιμωρία, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Οι ημέρες μου είναι εμφανώς καταβεβλημένες, γι αυτό δεν αναιρώ τίποτε από τις σκέψεις μου, οι σκέψεις μου δεν έχουν κινητήρια δύναμη, δεν έχουν προθέσεις, είναι σαν πληγωμένα πουλιά που πέφτουν ζαλισμένα επάνω στα τζάμια και σκοτώνονται. Έχουν περάσει χρόνια, κι εγώ ακόμη σε θυμάμαι... -Ο χρόνος στο αυτόφωρο-