Ώρα πρωινή, διάβασα πως ο ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά ,ένα σούρουπο. Οι κοιλάδες και τα ηλιοτρόπια ξεχύθηκαν από τα κάδρα τους και ριζώσανε λίγο πιο κάτω από τον λαιμό μου, αιωρήθηκαν εκεί κάπου, και έμειναν στο κέντρο της καρδιάς μου. Και καθώς κατέβαινα τον αγαπημένο μου λόφο, κάποιος άγνωστος με ρώτησε για έναν δρόμο της πόλης, άρχισα να του εξηγώ, και να του δείχνω την κατεύθυνση, τότε άρχισαν να φεύγουν από το στόμα μου οι ζωγραφιές του , ήλιοι καμαρωτοί έκρυβαν μια λύπη. Ο άγνωστος φοβήθηκε και το έβαλε στα πόδια. ////// Ώρα απογευματινή, κατέφτασα σε άγνωστο προορισμό μιας και εμπιστεύτηκα μονάχα τους τα πόδια μου. Και σκέφτηκα, προς τι ο τρόμος του αγνώστου άντρα, ηλιοτρόπια του έγνεφαν νωχελικά κι όχι θηρία. ////// Ώρα βραδινή ,πιάστηκα στα βιβλία μου, έβαλα τους άγιους του μπλουζ να παίζουν στο πικ- απ, και η ψυχή μου ξαφνικά σκοτείνιασε. Ήταν από την έλλειψη της ομορφιάς γύρω μου, ήταν η δερματική ασθένεια που με είχε καταβάλει και η αγνωμοσύνη των ανθρώπων. Και η εσωτερική αγωνία μου, για σκέψου, πόσοι ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ αυτοπυροβολούνται κάθε ημέρα ,χωρίς να μας δίνεται δυνατότητα, να το μάθουμε... Και μάτωσα δίχως λόγο, στάθηκα στον καθρέφτη και κοίταξα ξανά τα σημάδια της ερυθρότητας. /// Υποφέρω από δερματικό νόσημα που θα γιάνει με την αντιβίωση, είπε ο γιατρός.. Μα εγώ ξέρω, είναι η έλλειψη της ομορφιάς και οι τόσοι αυτοπυροβολισμοί που με ξεκουφαίνουν, κι εκείνα τα ηλιοτρόπια που κατάπια τόσο λαίμαργα... -Ροδόχρωμα ηλιοτρόπια-