Oι σπάνιες ώρες που πετούσε πάνω από την πόλη, ήταν όταν θυμόταν πως κάποτε είχε αγγίξει το στέρνο του ουρανού, κάπου σε ένα θολιασμένο όνειρο από το ποτό και τον καπνό και τις κουβέντες.. .Αυτό σκεφτόταν, καθώς εκείνος της άναψε το τσιγάρο. Ο άντρας με την μαύρη καμπαρντίνα την κοιτούσε σαν χαμένος, καθώς εκείνη δεν μιλούσε , μονάχα κοιτούσε προς το μέρος της πόρτας. -Ξέρεις, κάποιος που είχε κάνει φυλακή, μου είπε πως από τότε δεν μπορεί να κοιμάται με κλειστή πόρτα, πάντα χρειαζόταν να την βλέπει ανοιχτή για να είναι έτοιμος να φύγει. Έτσι του είπε και φύσηξε ένα δαχτυλίδι καπνού . -Τον αγαπούσες αυτόν που στο είπε; είπε αυτός σχεδόν ψιθυριστά. -Πολύ, όλους τους φυλακισμένους τους αγαπώ, δήλωσε αυτή με στόμφο υποδειγματικό.. -Γιατί; -Γιατί μοιάζουμε, αρκετά μετά το τέλος της εφηβείας μου νιώθω κι εγώ φυλακισμένη. -Μα γιατί; ρώτησε εκείνος και άναψε τσιγάρο νοιώθοντας μια αδιόρατη λύπη. -Γιατί από τότε κατάλαβα πως δεν είμαι αθάνατη και άρχισα να παίρνω σοβαρά τον εαυτό μου και τους άλλους, αυτό με καθιέρωσε στα μάτια μου σαν κομμάτι μιας παγωμένης θλίψης.. -Μα είσαι μια πολύ όμορφη γυναίκα, αυτό και μόνο σε βοηθάει σε όσα θες να κάνεις δικά σου, σε όσα θες να γνωρίσεις.. -Είναι σχεδόν απλοικό αυτό που λες και σκέψου πως δεν θέλω να κάνω τίποτε δικό μου, κανέναν επίσης δεν θέλω να κάνω δικό μου. -Τι πραγματικά θέλεις; -Θέλω κάποιος να μου δείξει και να μου αποδείξει πως μπορεί να με κάνει δικιά του, θέλω να έχει όλους του επιθυμητούς μου λόγους για να με κάνει δικιά του. Από καιρό έχω καταλάβει πως οι πεταλούδες χορευουν γύρω από το φως, αυτό συχνά, τις κάνει να καίγονται. .Αυτό πολλές φορές κάνει τους άλλους να θέλουν να τις κάψουν, προσφέρει αφάνταστη ηδονή το κάψιμο μιας γυναίκας ή μιας πεταλούδας στο φως.. -Μπορώ να αγγίξω τα μαλλιά σου; την ρώτησε σχεδόν ανυπόμονα. -Κάνε το. Του είπε, και καθώς αυτός περνούσε τα χέρια του γύρω από το κεφάλι της σκεφτόταν πόσο γρ'ηγορα θα το έβαζε ο ίδιος στα πόδια. Λίγες μέρες συναναστροφής, και θα καταλάβαινε πόσο δύσκολα μπορεί κανείς να συναισθανθεί κάποιον που νοιώθει φυλακισμένος, φυλακισμένος, από την ασίγαστη αγάπη του για την ελευθερία και το δέσιμο με όλες τις άσχημες και όμορφες μνήμες της ζωής του. Και πόσο απίθανο είναι να καταλάβει ,πόσο αυτοκαταστροφικός είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, πόσο απίθανα σπάνιο, είναι να συνδέσει την ανθρώπινη ομορφιά με εκείνη της πεταλούδας... -Οι όμορφοι άνθρωποι, όμορφα καίγονται