Η Άλμα, ήταν πεισματικά αρπαγμένη από την ζωή Γι αυτό δεν ένιωθε ανία Κάτι χαμόγελα της ξέφευγαν αθώα και τεμπέλικα κάθε που ξύπναγε Τις νύχτες, ξεχασμένοι πειρατές της άφηναν στα πόδια της ρουμπίνια, μα εκείνη, κινούσε για την παλιά σπηλιά αδιάφορη, να βρει τον νεκρό πατέρα της προσδοκούσε Να τον ρωτήσει για τα μυστήρια που την κύκλωναν, αυτά που μάταια έκρυβε από τα παιδιά γύρω της Η Άλμα φαινομενικά ήταν μια γάτα, στην πραγματικότητα ήταν ένας διασκεδαστής των ανθρώπων Όποτε περνούσε δίπλα τους, τους άνοιγε την τύχη, από τα φρέκα πρόσωπα τους τότε, ρουφούσε το φως, ακατέργαστο και ζεστό σαν το ψωμί, αυτό το ανεξήγητο σμίξιμο της χάριζε διαίσθηση, μια φωνή δηλαδή, που την ορμήνευε σαν να βρίσκονταν σε έκσταση. Είναι μαγικό ζώο η γάτα, να την ακούς κάθε που σου μιλάει, σου εξηγεί όλα τα ανείπωτα.. Γατοφίλημα