Ο Σεπτέμβρης εδώ, σε κάνει να σκέφτεσαι πως υπάρχουν τα φυσικά φαινόμενα , κι όχι τα μεταφυσικά. ΕΧθές στην παραλία, ένα μικρό πουλάκι, θα έλεγες σαν παιδί γλάρου, ποδαράκια σαν σπιρτόξυλα, γρήγορο βήμα, σχεδόν τρέχοντας, έτρεχε μπροστά μου και μετά σταματούσε , γυρνούσε το κεφάλι του να με δει. Το ακολουθούσα γιατί εκτός της γαλήνης που μου μετέδιδε ήθελα με την λογική του ανθρώπου της πόλης να δω αν υπήρχε μια σύμπτωση ή συνέβαινε κάτι άλλο. Ναι, έχω μια υπέροχη σχέση με τα ζώα αλλά ετούτο το πλασματάκι ήταν μια πρωτόγνωρη επαφή. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα, μόλις το πλησίαζα, πετούσε πάνω από την θάλασσα, κι εκεί που απογοητευόμουνα και έφευγα, νάτο πάλι μπροστά μου. Ξανά, έτρεχε, σταματούσε, γυρνούσε με κοιτούσε έβλεπε πως το ακολουθούσα , συνέχιζε, μόλις το πλησίαζα πετούσε και ξαναερχόταν μπροστά μου. Η κατάληξη ήταν να έρθει μπροστά στην ψάθα μου, ξανά τα ίδια, εκτός της υπέροχης αίσθησης της γαλήνης που μου μετέδωσε, κατάλαβα, θυμήθηκα καλύτερα , τα απολύτως φυσικά, δηλαδή την σχέση του ανθρώπου με την φύση και τα ζώα. Ναι, ο Σεπτέμβρης είναι μαγικός, θυμάσαι τι είναι αυτό που λέγεται άνθρωπος. Σε λίγο θα ξαναπάω στην θάλασσα, εχθές είχε λίγο αέρα, σήμερα δεν κουνιέται φύλλο. Τα νησιά είναι μαγεία. Ευγνώμων