Με λένε Πόπη και είμαι καλά -έχω καθαρίσει τα τελευταία 6 χρόνια από τις φιλοδοξίες- η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι να διατηρηθώ σε αυτά τα επίπεδα κρατώντας σε ισόποσες δόσεις την αξιοπρέπεια και πιο πολύ από όλα την δυνατότητα να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
Σε τούτη την βαρβάτη-βάρβαρη εποχή της κρίσης όλους αυτούς που κοιτούν τους ανθρώπους με την έπαρση ενός κοκορόμυαλου τους γράφω κανονικά στις σόλες των μποτών μου- μαύρες παρακαλώ- γιατί δεν ξέρουν πως πραγματικά κανείς στην πραγματικότητα δεν θα τους θυμάται κανείς μόλις στρίψουν την γωνία του δρόμου.
Είμαστε αστραπές , αυτό είμαστε στην χοάνη του χρόνου,
το ζήτημα είναι να υπάρχουμε αγαπώντας...
Με αγάπη Πόπη..