μπλε βροχή

Ο χρόνος είναι στάχτη. Πέφτει επάνω μας και γύρω μας.
Σε βρήκα μια νύχτα της βροχής, φορούσες ένα παλτό γκρίζο. Με τύλιξες στα χέρια σου και μπήκα μέσα στο βλέμμα σου.
Επίμονα με πήρε το μπλε τους .
Ο δρόμος λεγόταν οδός αγγέλων.
Πεύκα παντού κι ένας σκύλος μεγαλόσωμος ήταν πίσω από μια μεγάλη πόρτα.
Περπατούσαμε, περπατούσαμε και η βροχή περνούσε μέχρι τα κόκαλα μας.
(Ενθουσιάζομαι και απογοητεύομαι με μεγάλη ευκολία από τους ανθρώπους), σου είπα κι εσύ πέρασες το χέρι σου γύρω από την μέση μου.
Μου άρεσε πως δεν είπες τίποτε, με έσφιξες δυνατά.
Η βροχή ψαχούλευε τα πρόσωπα μας.
Τα μάτια μου άρχισαν να ξεβάφουν λίγο μαύρο ανακατεμένο με βροχή.
Έπιασες με τα δάχτυλα σου και το πήρες τρυφερά κι έπειτα το έφερες στο στόμα σου.
(Γεύομαι τα μάτια σου), μου είπες.
Δεν μου είχαν ξαναπεί κάτι τέτοιο, καταγοητεύτηκα. Σχεδόν θορυβήθηκα.
Τα βήματα μας έμπλεξαν με τους ήχους της βροχής.
Είχα μεγάλη ανάγκη να σε πω αγάπη μου αλλά δεν το έκανα.
Αν το έκανα τόσο γρήγορα τόσο γρήγορα θα την σκότωνα την λέξη.
Κι εσένα .
Τα πουλιά ήταν βουβά και καλά κρυμμένα στα δέντρα.
Φτάσαμε δίπλα στην γραμμή του τρένου.
(Φωνάζουμε όπως στην ταινία); μου είπες γελώντας.
Αρχίσαμε να ουρλιάζουμε σαν παιδιά.
Κι εκείνη την στιγμή κατάλαβα πως δεν είχε σημασία να πω την λέξη αγάπη μου.
Αλλά να αγαπώ την κάθε μου στιγμή σαν να ήταν τελευταία.
Ήμουν τυχερή,
δεν είσαι από αυτούς που το βάζουν στα πόδια. Και ξέρεις να ζεις θριαμβικά...
Έπειτα γεύτηκα το μπλε στα μάτια σου.
Δεν είχα ξαναγευτεί μπλε,
μόνο εκείνο της θάλασσας και του ουρανού.
Μόλις το δοκίμασα μπήκε σαν θύελλα μέσα μου η ελευθερία.
Ένιωσα απεριόριστα ελεύθερη....