Εγώ είμαι η Έλλη, μια φτυσιά στον χάρτη της οικουμένης, κρατώ στο στόμα μου την άβυσσο, έχω μανταλωμένες πληγές από την στιγμή που γεννήθηκα. Από μικρή βιάστηκα και πολιορκήθηκα από επίδοξους εραστές, άλλος ήθελε τα βυζιά μου, άλλος το φύλο μου , άλλος την θέληση μου για υποδούλωση. //////// Δεν θέλησα ποτε να γίνω σκλάβα και πόρνη στα παζάρια της Ευρώπης, μα τα παιδιά μου όλα σαν αφρόντιστα στα ζητήματα της λογικής , ευτελή στα ηθικά ζητήματα,και μισότρελα μπροστά στην πολυθρόνα, έστω την δανεική ,της βασιλείας τους. Έτσι σαν καταραμένη θα λεγες από την ώρα της γέννας μου τις νύχτες με ξεπούλησαν τα ίδια τα παιδιά μου. Σε εραστές που με βίασαν, και έφαγαν την καρδιά μου σαν κτήνη, στις αίθουσες των παλατιών τους. Μου πήραν τα υπάρχοντα , έκαψαν την γη μου που κατοικούσε στην θάλασσα, καμουφλαρισμένοι λύκοι σε άρχοντες με σπουδές σε γη που ο ήλιος σπάνια την έβλεπε.. /////// Εγώ είμαι η Έλλη, είμαι τραγικό πρόσωπο, γιατί πάντα επάνω στην φτυσιά της μικρής μου ύπαρξης ,έκαναν πολεμικά σχέδια και πειράματα σε ανθρώπους που δεν είχαν ψωμί εξαιτίας αυτών που το είχαν χορτάσει. Αυτά ήταν τα παιδιά μου, που δεν είχαν φιλοδοξίες να ακουστεί το όνομα τους στις αυλές των παλατιών της παλιάς Ευρώπης, στις αποικίες της γης από ευγενείς κανίβαλους που έγλειφαν τις νύχτες το αίμα που έτρεχε από την άκρη των χειλιών τους. ////// Εγώ που γεννήθηκα μέσα στην θάλασσα και κάτω από τον ήλιο ατύχησα να δω τα παιδιά μου τα μισά να γίνονται μαινάδες και να χρησιμοποιούν λέξεις με κάλλος αρχαίο για να ξεγελάσουν τα άλλα παιδιά μου που ήταν σαν πρόβατα, και πιστά τους άκουγαν και τους ακολουθούσαν. ////// Είμαι η Έλλη, το σπίτι μου είναι επάνω στον λόφο ,και έχει τεράστιες κολώνες, λευκές, που φτάνουν στον ουράνιο θόλο, εκεί με μαστίγωσαν εκατό φορές αφού μου άρπαξαν τα πολύτιμα αγάλματα που κοσμούσαν το σπίτι μου φτιαγμένα από τεχνίτες με καρδιά αηδονιών και τα πούλησαν σε ληστές που έφτιαχναν τους νόμους κατά την θέληση και την διαταγή τους. //////// Τα παιδιά μου που ήταν γιοι του ήλιου, τα μισά δολοφονήθηκαν από τα αδέλφια τους , όποιος την μητέρα του βαθιά υπερασπίστηκε και την ελευθερία της χάθηκαν κάτω από το σπαθί , το όπλο, το μαχαίρι το αδελφικό. ///// Ω, καταραμένη εγώ, χειρότερα από τους καταραμένους, να βλέπω τα παιδιά μου να αλληλοσκοτώνονται κάτω από τον ήλιο που έκαιγε, να βλέπω Απρίληδες ματωμένους και τους θύτες να παριστάνουν τα θύματα. Να βλέπω το αίμα του βουνού να πέφτει στην θάλασσα και να γίνεται κόκκινη. ////// Και στις σύγχρονες εποχές, πόρνη να με καταντούν τα ίδια τα τέκνα μου,, να γελώ κρατώντας το χέρι αυτού που με σκότωσε , με λεηλάτησε, μου πήρε γη και την μοίρασε σε αλλήλους και ίδιων συμφερόντων μαχητές, να βάζουν υπογραφή επάνω στο πτώμα μου, μα ξέρω να δαγκώνω την ουρά μου και να ξαναγγενιέμαι, γιατί γυναίκα -ψάρι είμαι , και μπόρεσα να επιβιώσω αιώνες ατέλειωτους. Με πούλησαν για μια καρέκλα με θέα στις χώρες που ο ηλιος κοιμάται τις περισσότερες ώρες της ημέρας, μα εμείς κάτω από τόσο φως , σαν να ζούμε νύχτα αισθανόμαστε, εγώ η πόρνη και σκλάβα των παιδιών μου πια, εγώ που έγινα ζητιάνα. ........ Εγώ είμαι η Έλλη, κάθε φορά ,που ανεβαίνω στον λόφο με τις κολώνες του σπιτιού μου να με κοιτούν σαν πιστά σκυλιά , εκεί θρηνώ την κατάντια μου, εκεί ουρλιάζω, καλύτερα να με σκοτώνατε, καλύτερα να τρώγατε ξανά την καρδιά μου, μα τώρα σε ζωντανή μετάδοση με όλον τον κόσμο, για να δει πόσο κακό κάνουν οι αλόγιστοι, οι χορτασμένοι ψωμί και κέρματα, μα πως να δείξω τα παιδιά μου που ζουν σε εμφύλια στρατόπεδα, πως να δείξω εγώ μόνη μου πόσο τραγικό πρόσωπο είμαι, εγώ που κλαίω την μοίρα μου και την μοίρα τους. Μα πιο πολύ γι αυτά ματώνει το στόμα μου, κι αντί για λέξεις καταπίνω μαύρο αίμα, αίμα, αίμα , αιμα μαύρο τρώει τις λέξεις και τα γιατί μου κι ούτε ένα ΑΧ να ανακουφίσει το είναι μου ///// Εγώ είμαι η Έλλη, φάτε με, πιείτε με, μα κοιτάξτε μετά το πρόσωπο σας στον καθρέφτη, παιδιά μου εσείς, παιδιά μου, μανταλωμένες πληγές μου..... -Η αθάνατη Έλλη