Στον κήπο μου με τις κερασιές, οι πεταλούδες υποφέρουν από ίλιγγο, αρνούνται να πετάξουν και στέκονται επάνω στα μαλλιά μιας γκέισας, την βλέπω να έρχεται στο μέρος μου και να φωνάζει, καθώς οι πεταλούδες πια μπαίνουν στο στόμα της, καθώς φράζουν τον λάρυγγα, άλλες πάλι ανακατεύουν τα σωθικά της, καθώς ανοίγει στο στόμα της μπαινοβγαίνουν οι πεταλούδες σαν πολύβουη μάζα από χρώμα, τότε είδα την γκέισα να κρατά τον λαιμό της και από τα μάτια της να βγαίνουν πεταλούδες, τότε ακριβώς, θυμήθηκα πως έναν αιώνα πριν ερωτεύτηκα τρελά έναν Ιάπωνα που έκανε μπροστά μου χαρακίρι, κι εκεί που έπεσε το αίμα του άνθισαν ζουμπούλια, εκεί την έσυρα την γκέισα και την έβαλα επάνω του, εκεί στάθηκα λίγο κι εγώ , ένιωσα λίγο πένθιμα για τον χαμό τους, μα ύστερα θυμήθηκα τις πεταλούδες, τις άφησα να μπουν μέσα μου, κι αμέσως πέταξα μαζί τους πάνω από την γκρίζα πόλη, ήταν μια πτήση απίστευτης ηδονής κι ελαφρότητας, τις νύχτες πιο πολύ πετώ, τις μέρες μου, κοιτάζω τον χρόνο να γίνεται συντρίμμια έξω από το θολό μου τζάμι, κι ο καθρέφτης μου κόλλησε στην εποχή που ζούσα παθιασμένα με τον Ιάπωνα, από όλους τους εραστές μου, αυτός ήταν ,ο πιο γενναίος, σχεδόν τότε αποσύρθηκα στον κήπο με τις κερασιές.. Σχεδόν τότε αγάπησα τον ίλιγγο, σχεδόν τότε παρουσιάστηκαν οι πεταλούδες επάνω στα ζουμπούλια.. -Ο ίλιγγος της πεταλούδας