Γελάω, ξανά γελάω, θα μου πεις, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος..το γνωρίζουμε αυτό, όπως και άλλα. Πως δεν ζήσαμε τον Διαφωτισμό, πως είμαστε τεμπέληδες, ηλίθιοι, ΄το μόνο που έμεινε από εμας, ήταν τα μπουζουκομάγαζα, και άλλα ευανάγνωστα ψυχογραφήματα από τους Ευρωπαίους, από την ειρηνική Γερμανία που η τόσο σωστά οργανωμένη κοινωνία της οδηγεί τους πολύ υγιείς συναισθηματικά κατοίκους της να έχουν οίκους ανοχής με ζωα για πολιτισμένους κτηνοβάτες, από την Ευρώπη που έγινε αριθμοί και η έπαρση της την οδηγεί σε μια ομαδική αυτοκτονία. Δεν θα μιλήσω για την μητέρα που αόρατα οδηγεί τους λαούς στους εμφύλιους και ο κάθε της αρχηγός είναι επιλογή των εταιρειών, ξέρουμε πως οι μαφιόζοι τώρα είναι οι πολυεθνικές, κάποτε ήταν άλλοι, αυτοί είναι, αυτοί με τις γραβάτες και τα πανάκριβα κουστούμια, και την ζωή την πέρναγαν μέσα στην κόκα για να αντέξουν στο τρέξιμο της διαφθοράς και των οργίων ..Οι τράπεζες και οι πολυεθνικές... Δεν ξέρω πόσο θα αντέξουμε, και αν, ξέρω μόνο πως φάνηκε στα πρόσωπα των ανθρώπων ξανά το φως της αξιοπρέπειας και της ελπίδας. Όλα εκείνα τα κτήνη με τις πανάκριβες λιμουζίνες και τις λίστες της ντροπής, μας είχαν ξεπεράσει στην αλληλουχία των γεγονότων. Όλα εκείνα τα απάνθρωπα κτήνη έκαναν επικύψεις, υποκλίσεις, όλοι αυτοί οι σωτήρες της χώρας, μας είχαν καταντήσει, να τρώμε τον θάνατο με το κουτάλι, στους δρόμους, στις αυτοκτονίες, στα νεαρά άτομα που έφυγαν μακριά για να ξεφύγουν από την κατάθλιψη της ανεργίας. Και από μήνα σε μήνα ανεβαίναμε και πετούσαμε και από μήνα σε μένα χρειαζόμασταν κι άλλο πακέτο σωτηρίας για να μην καταρρεύσουμε,λες και δεν καταρρέαμε κάθε ημέρα. Νιώθω πως ήρθε η ώρα των αλλαγών , αν όχι σε όλον τον πλανήτη, αλλά ναι, κάτι αλλάζει και χαίρομαι που ήρθε από εδώ.. Η Ευρώπη οφείλει να καταλάβει πως τα μέλη της δεν είναι ένα νούμερο που δεν βγαίνει, ένα πρόγραμμα που δεν έχει ξαναεφαρμοστεί πουθενά με τέτοιους ρυθμούς, επεμβαίνοντας στα πολιτικά ζητήματα, επεμβαίνοντας στο ως πότε θα ζήσουμε ή θα μας πεθάνουν. Ποιος από όλους μας θυμάται τον φαρμακοποιό που συμβολικά διάλεξε να αυτοκτονήσει απέναντι από την Βουλή; Κανένας.. Δεν μιλάω με συναίσθημα, μιλώ με λογική και παρατήρηση, μέσα σε αυτά χωρά , ναι χωράει ο τρόπος που θα πεθάνω στην τελική να είναι ο δικός μου τρόπος, δεν θα μου πουν αυτοί πως θα πεθάνω. Και ναι, ξέραμε από τους ποιητές την δύναμη του ναι και του όχι. Κανονικά κάθε ημέρα θα πρεπε να είμαστε στο Σύνταγμα κι όχι μόνο τον Φεβρουάριο. Τώρα να καταλάβουμε πως είμαστε αδέλφια κι όχι σύντροφοι.. Να δείξουμε με την παρουσία μας ,την ζωντανή ελπίδα πως πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, να δουν κι αυτοί που έχουν ήδη δεχτεί τις πρώτες μπουνιές πως πιστεύουμε πως πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα και με την ζωντάνια της ανάσας μας δίπλα τους. Δεν υπάρχει χώρος για στρατόπεδα, εξάλλου αυτό γίνεται πάντα, αυτό το διαίρει και βασίλευε..αυτό που έζησα κάποτε εργαζόμενη σε μια πολυεθνική και συνειδητοποίησα πως ο <<βασιλιάς>> τρέφεται με αίμα, γι αυτό και παραιτήθηκα γιατί δεν μπορούσα να μετατραπώ σε βαμπίρ.. Δεν υπάρχει χώρος για διεφθαρμένους προιστάμενους στο Δημόσιο που κλέβουν ασύστολα κράτος, πολίτη και υπηρεσία.. ΄Γι αυτό παραιτήθηκα από το Δημόσιο, σε τομέα υγείας, όταν συνειδητοποίησα πως ο ιπποπόταμος που ηγείτο του συγκεκριμένου τμήματος, καθισμένος αναπαυτικά στους καναπέδες και των δυο μεγάλων κομμάτων, έκλεβε εκατομμύρια από κρατικές προμήθειες.. Για αυτό αγαπητέ Πάγκαλε δεν τα φάγαμε μαζί.. Για αυτό έχω την συνείδηση μου ήσυχη.. Δεν ξέρω τι θα γίνει παρακάτω, σίγουρα θα ακολουθήσουν μαφιόζικα χτυπήματα, ίσως και να διαλέξουν οι σύγχρονοι συνεχιστές του <<Διαφωτισμού>> , αυτοί οι οικονομικοί δολοφόνοι τον άγριο θάνατο μας. Αλλά πριν άκουσαν επιτέλους ένα όχι.. Ένα όχι. Ας διαλέξουμε εμείς τον τρόπο που θα ζήσουμε, όχι οι άλλοι.. Και να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πράγματα , να χτίσουμε από την αρχή. Δείτε πως τα ΜΜΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά όργανα του συστήματος, έχουν έναν προιστάμενο αρχηγό που κατευθύνει με τις γραμμές του. Σκοτώστε συμβολικά τους χαφιέδες , τους αιώνιους δοσίλογους και τους εμφύλιους συνεχιστές.. Αρχίζοντας από την αρχή. Από το σπίτι, από την εργασία, από την πόλη, από τα έργα αλληλεγγύης, από τον εθελοντισμό, από τους ελεύθερους διανοούμενους και τους ποιητές. Τώρα η τέχνη και ο πολιτισμός είναι περισσότερο από ποτέ η πνευματική μας τροφή.. Γελάω, μπορώ και γελάω, Νιώθω κάτι πιο ανάλαφρο κι ελπίζω στις καλύτερες ημέρες, και να θυμάσαι , δεν υπήρξα ποτέ <<σύντροφος>>, υπήρξα και θα υπάρξω όσα χρόνια ζήσω, σαν φίλη και σαν κάποια που θέλει να θαυμάζει, έργα, ανθρώπους, κοινωνίες και ζωή.. Και έχω γνωρίσει αριστερούς πιο δεξιούς από τους δεξιούς, και δεξιούς πιο αριστερούς από τους αριστερούς... Ελπίζω στο μέλλον το μακρινό να υπάρξει ο αναρχισμός πέραν των ιδεών, των θεωρητικών και των συγγραμάτων. .Ελπίζω σε μια καλύτερη ζωή.. -Σκέψεις και συναισθήματα της επόμενης ημέρας-.