Ο τρόπος για να παίξω ,είναι να ανέβω στις μύτες των παπουτσιών σου 
Έξω από το παράθυρο, ο κόσμος ξερνά χολή και κώνειο
Μα καθώς θα χορεύουμε, σαν σιαμαίες φιγούρες της Αναγέννησης,έχουμε ελπίδες στο όνειρο
Η πραγματικότητα δεν χρειάζεται ρόλους, μόνο τα επιμύθια θα κρίνουν
Τα μάτια σου μυρίζουν γιασεμί
Τα χέρια σου θάλασσα
Σήμερα έπαψε να φυσά ο Βοριάς, σήμερα έχουμε γαλήνη κι άπνοια
Μια κόκκινη πεταλούδα μπήκε από το ανοιχτό μας παράθυρο,
άρχισε κι αυτή να χορεύει μαζί μας
Ο καθρέφτης, απέναντι μας, πρόβαλε τα πρόσωπα
Ώσπου η πεταλούδα κάθισε στον αριστερό σου ώμο κουρασμένη
Κι εγώ στις μύτες των ποδιών σου στηριγμένη, κρατούσα την ανάσα μου μην την τρομάξω
Ο λαιμός σου μυρίζει βουνό μετά την βροχή
Έξω από το παράθυρο η πραγματικότητα είναι μια γριά με πράσινο δέρμα
Βρομάει σήψη, κάθε φορά ξεφλουδίζει κι άλλο της δέρμα
Τυλίγομαι γύρω σου σαν να είμαι καρπός
Καθώς χορεύουμε σαν σιαμαία όντα οι δυνάμεις του ανθρώπου καλά φαίνονται
Γιγαντιαίες κι ακλόνητες, στέλνουν στο πηγάδι της στέρνας ,την μέδουσα με τα μαλλιά φίδια και το φρικτό βλέμμα
Μυρίζεις ουρανό
Ποτέ δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα μπορέσω να μυρίσω ουρανό
Στον επόμενο χορευτικό κύκλο η κόκκινη πεταλούδα έφυγε από εσένα κι ήρθε στον λαιμό μου
Καθώς γυρνούσαμε γύρω γύρω σαν τρελαμένοι, λίγη σκόνη έφυγε από τα φτερά της
Έσκυψες και την πήρες με το στόμα σου
Ακριβώς εκείνη την στιγμή η πραγματικότητα έπαψε να υπάρχει