είναι αυτοαπασχολούμενος , καίει τους νεκρούς. Έχει μελετήσει καλά τον θόρυβο που κάνουν τα σώματα στην διάρκεια της καύσης τους, γνωρίζει την ακαμψία και τα άκρα που δεν σπάνε σε καμιά κίνηση. Γνωρίζει την μεταθανάτια έκφραση των προσώπων. Ξέρει την μυρωδιά που ανεβαίνει στον ουρανό καθώς η στάχτη μεταγγίζεται κάτω.. Μετά παίρνει τα ρούχα τους ευλαβικά και τα βάζει στην βάρκα με τα μπλε χρώματα που βρίσκεται σε μια λίμνη. Την ρουτίνα σπάει ένας κότσυφας που συντρόφευε τον Κάφκα. Τα γκριζόμαυρα μάτια του τα σκίζει μια λευκή λάμψη καθώς ξέρει πως ο κότσυφας θα τον ειδοποιήσει πότε θα έρθει κι η δική του ώρα.. Καίει τους νεκρούς γιατί κανείς άλλος στο χωριό δεν μπορεί να το κάνει.. Άκαφτος κόντεψε να φύγει ο δικός του πατέρας.. Ο ίδιος ήταν στα δέκα του χρόνια που έμαθε ρωτώντας τους άλλους και τον έκαψε . Κι ας ήταν σημαδεμένος από την βία . Όλο του το σώμα πληγές ξεθωριασμένες. Αλλά ο κότσυφας ήταν βάλσαμο για όλα