O Σεπτέμβρης είναι μια βελούδινη θάλασσα, πλένω τις τύψεις μου στην χλιαρή ραχοκοκαλιά της για όσα δεν έκανα κι όσα δεν τόλμησα, κι όσα τόλμησα μαζί με αυτούς που δεν είχαν τόλμη, εκτός από αρχίδια με τρύπες, άφησε τους, δεν ξέρουν τι να κάνουν εκτός από το τι θα λάβουν, εμείς είμαστε τα μάτια του χτεσινού κόσμου, όσα ζήσαμε κι όσα νιώσαμε πως τα ζήσαμε, ενώ δεν υπήρξαμε, ξέρεις εσύ, ο χτεσινός κόσμος βούλιαξε λένε κάτω από μια προπέλα, άφησε τους, ο υπόκοσμος τα λέει, αυτός που καβαλάει την ανθρωπότητα και πάει, που στον διάβολο πάει αφού πάει λένε μαζί με τον Χριστό, τον έμπλεξαν άσχημα στα βιβλία και στις εφημερίδες , ο Βούδας πάλι ζει μαζί με το φενγκ σούι και σούσι, άκουσε με αδελφέ, νοητέ μου, το βυζί του κόσμου για μένα στέρεψε, για όλους στέρεψε μόνο που κάποιοι σαν κοιμούνται λένε το όνομα του, βυζί του κόσμου, παραστράτησα πολλές φορές κι απέβαλα το εγώ μου, μετά βρέθηκα σε μια εκβολή ποταμού που έβοσκε ένα άλογο, είδα το μάτι του και ορθώθηκα, χαλάρωσα, 'ολος ο πληγωμένος ο ψυχισμός μου, αυτός του ανθρώπου, μεμιάς απάλυνε, όταν μέσα βαθιά βρέθηκα, στο μάτι του αλόγου, ξέχασα το βυζί, λύγισα τα γόνατα κι άρχισα να τρέχω, βαθιά να τρέχω, μέσα στο μάτι του αλόγου, απεμπλοκή εφώναξα, η θάλασσα βούιξε, βρέθηκα μέσα της να χορεύω αντικριστά από το υπέροχο άλογο, χορεύαμε και πίναμε ήλιο και γελούσαμε, άνθρωπος, ζώο ήμασταν ένα, αυτός ο Σεπτέμβρης φωνάζει λέξεις κι αισθήματα του ΄κόσμου του χτες, του παλιού, του αρχέγονου.. -Μέσα στο μάτι του αλόγου-