Ο έρωτας στις μέρες μας, μοιράζεται με δελτία, αποδείξεις παροχής, αυτόγραφα, αφιερώσεις σε ποιήματα αμφιβόλου ποιότητας κι ανέραστων υποδείξεων. Το παιχνίδι εστιάζεται κυρίως στον βασιλιά και την βασίλισσα επάνω σε λεκτικά σκάκια. Οι λέξεις τραβούν τον δρόμο τους κι οι πράξεις τραβούν ένα περίστροφο που δεν οπλίζεται ποτέ, όχι από φόβο για την τιμωρία, αλλά από μια ανάγκη του να μην κάνεις παρέα με ανάξιους στην κόλαση. Γιατί η κόλαση είναι όλα όσα ξέρεις γύρω από τον παράδεισο και πόσο λίγη είναι η παραμονή σου σε αυτόν. Έτσι μια μέρα γράφεις μια επιστολή, -αγαπητέ μου Χ. δεν σε σκότωσα γιατί ξέρω να απολαμβάνω πόσο σκοτώνεις καθημερινα τον εαυτό σου, απολαβάνω πόσο υπέροχα κατεβάζεις στο πηγάδι τον άλλοτε θρυλικό ανδρισμό σου-, μαλακίες, πετάς την επιστολή στο καλάθι. Ο έρωτας στις μέρες μας έγινε ζήτημα των χρηστών, ένα διάλειμμα στην αταραξία. Κι ενώ τραβάμε στην πλάτη ,κάτι βαριά από σύννεφα πρωινά ,κοιτούμε λιγωμένοι στο κενό αναρωτώμενοι, γιατί ο έρωτας στις μέρες μας έγινε ασφυξία; Κι όμως, κυκλοφορούν ανάμεσα μας αυτοί που ξέρουν να δίνουν κομμάτι από το συκώτι και το στήθος τους... Και χωρίς να αναζητούν με πάθος κι εμμονή να πούνε <<είμαστε πάτσι>>. -Περί έρωτος