Kαθώς διάβαζα τις σημειώσεις της, διαπίστωσα πως αναφέρονταν στον ίλιγγο μιας πεταλούδας. Μιλούσαν με μια ευγένεια έκφρασης, με απελπισία και την οδύνη που συνοδεύουν μια αληθινή τραγωδία. Δεν επρόκειτο περί ενός παραληρήματος με κρυφές Ναρκισσιστικές αναφορές , αφορούσε το δράμα που λέγεται ζωή. Κι αυτό που μου έμεινε τακτοποιώντας τα φύλλα ήταν πως εξαιτίας του τόσο απρόοπτου, βάρβαρου κόσμου που ζούσε η μόνη της άμυνα ήταν να τα ζει σαν μια πεταλούδα...αλλά πάντα σε ίλιγγο. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και ο ταυτόχρονος τρόμος και η ατέλειωτη αγάπη που είχε για την ζωή. Αλλα΄αυτό δεν ήταν η ηδονή που κρύβεται στον πόνο; Το να αφήνεσαι κυλώντας στον πόνο εκατοστό εκατοστό και ζώντας τον σε μεγάλη έκταση και βάθος, μέσα από αυτόν, ζεις την ηδονή και την οδύνη που κρύβονται στον έρωτα.. -Παρατηρώντας τον ίλιγγο μιας πεταλούδας