(Θα το εκτιμούσα πολύ, αν δεν μου δίνατε περισσότερη προσοχή από όση θα δίνατε σε ένα χαρτί τσαλακωμένο, πεταμένο στο καλάθι,) είπε η γυναίκα στον άντρα που την ακολουθούσε στον δρόμο, ήταν ένας άγνωστος,εκείνη , ήταν γεμάτη, από μια πένθιμη ντροπή. (Κι εγώ θα το εκτιμούσα πολύ, αν μου δίνατε όλη σας την προσοχή), είπε αυτός με μια άγρια έπαρση.Χωρίς ίχνος αισθητικής που της ταίριαζε... (Μάλλον ανήκετε σε αυτούς που τους μεγάλωσαν νταντάδες κουνώντας τους μέσα σε ένα καρότσι, θορυβώδες από την μοναξιά του), είπε και τον κοίταξε κατάματα. Αν μπορούσε, με ένα της βλέμμα θα τον είχε σκοτώσει, η αναίδεια, που δεν ήταν ερωτική, την εκνεύριζε και η ντροπαλή της φύση κρυβόταν τώρα, κάτω από σεντόνια κόκκινα