Θα σου μιλήσω για την Βέρα, ανήκει στην γενιά που αγάπησε τα λουλούδια και δεν τα μετέτρεψε ποτέ σε τσουκνίδες, είναι σημαντικό αυτό για μένα, περισσότερο για εκείνη φυσικά.. Με Την Βέρα μιλάμε πολύ, με περνάει μια δεκαετία αλλά μοιάζει αγέραστη, είναι ένα κορίτσι- γυναίκα. Εκείνη μου μιλάει για τις ιστορίες της ζωής της κι εγώ προσπαθώ να τις πω χωρίς διαπραγματεύσεις, έτσι ασκούμενη κι αρχάρια στην γραφή όπως πάντα. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις παρά ελάχιστες μεταξύ μας, όπως εκείνη χύνεται στην ζωή αθώα κι αιματώδης χωρίς να κάνει συμβιβασμούς, έτσι γράφω κι εγώ, με την καρδιά μου που χορεύει με τον νου, χωρίς επεξεργασία τελική.. 'Εχουμε συμφωνήσει πως είναι απαραίτητα και τα δυό.... Μου λέει για τους εραστές της, αυτούς που έγιναν κι αυτούς που δεν έμειναν παρά μόνο με την υπόσχεση της. Με διαβεβαιώνει πως ο άνθρωπος δεν ερωτεύεται μόνο μια φορά , αυτά είναι εμπόδια για την ελευθερία και την αγάπη μου λέει..αυτά είναι κλισέ. (Τι έιναι η ζωή ρε Βέρα); την ρώτησα σήμερα αφού βγάλαμε τον σκύλο της βόλτα. (Η ζωή είναι ένα σμίξιμο με ίδιες κι αντίθετες δυνάμεις, είναι μια άσκηση που είναι όμορφο να γοητεύεσαι κι όχι να φοβάσαι και να βαριέσαι από αυτήν), μου λέει και με γοητεύει καθώς στέλνει δαχτυλίδια καπνού στον ουρανό. Τα μάτια της διηγούνται μόνα τους άμα τα κοιτάξεις προσεκτικά... (Μόνο άσκηση είναι ρε Βερα, εσύ ένα παιδί του έρωτα το βλε΄πεις μονάχα σαν άσκηση); Την ρωτάω και την κοιτάζω να γελάει. (όχι βέβαια, η αθωότητα είναι ένα αποτέλεσμα καθώς κι η γνώση από τον στοχασμό και την πείρα επάνω στην ζωή, αυτό είναι ένα επί μέρους κομμάτι της άσκησης, εμείς λοιπόν την άσκηση αυτή την βλεπουμε σαν παιχνίδι), με διαβεβαιώνει με τον τόνο της φωνής της. ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ. (Επιπλέον υπάρχει τόση ηδονή εκεί έξω, σε αυτό το άγνωστο που δεν μπορείς παρά να δοθείς με έναν ήσυχο κρότο). (Κι αν πέσεις καμιά φορά από ουρανοξύστη); Ρωτάω με πείσμα. (Ε τοτε θα χω την χαρά πως δεν πέθανα από ανία). Και σκέφτομαι πως δεν είναι τσιτάτα αυτά που λέει, τα εννοεί με τις αποδείξεις των πράξεων της. Και την αγαπάω περισσότερο κι από αυτήν την αγάπη δεν θα μπορέσω να γράψω ποτέ με επιμέλεια την ζωή της, είμαστε κι οι δυό τόσο απείθαρχες και ζώα χωρίς δημόσιες σχέσεις και γραφεία, είμαστε εκτός με λίγα λόγια από φύση κι από θέση.. (Η Βέρα κι εγώ