Ο πιό όμορφος Σεπτέμβρης. Θάλασσα χωρίς ρυτίδες, φύση με χυμένα βελούδα που κρατούν κάτι από το Καλοκαίρι και το Υφαντό του Φθινοπώρου που θα έρθει στις υποσχέσεις ενός ολιγόλεπτου περάσματος αέρα πάνω από το ηλιοβασίλεμα. Φίλοι, κουβέντες, ήλιος , αστέρια και Διονυσιακή συμφωνία με τους άγνωστους αστερισμούς. Η οθόνη δεν μπορεί να δώσει όσα η καρδιά κι ο νους κρατούν, μόνο προσπάθειες σκορπισμένες. Ένας Γάλλος ηλικιωμένος με το μπαστούνι κι η γυναίκα του να τον στηρίζει με αγάπη και χωρίς ζόρι ,χτες στο καφενείο της Μοσχούλας, ένας βασιλικός στο τραπέζι κι αυτοί που μαγείρευαν στα καζάνια όλη την νύχτα πατατάτο,για την γιορτή της Αγίας Σοφίας, γιορτή του χωριού, ακριβώς απέναντι σε ένα μικρό κτίσμα. Σήμερα η Λαγκάδα γιορτάζει. (Θα σας πω γι αυτά με φωτογραφίες άλλη ημέρα.) Φέτος αισθάνθηκα πως η ευτυχία εμπεριέχει και λίγη μελαγχολία μέσα της. Προσωπικά ένιωσα έτσι γιατί δεν γίνεται να σκορπίσω λίγη από αυτήν την ευτυχία στους άλλους παρά αποσπασματικά. Σελίδα ημερολογίου