Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, ζουν μέσα στο αυγό της θλίψης. Πολλές φορές το αυγό αλλάζει σχήμα και λέγεται κατάθλιψη. Αν μπορούσα να ορίσω την κατάθλιψη ,θα έλεγα πως όλοι οι εαυτοί που κουβαλάμε στο σαρκίο ,στο μυαλό και την καρδιά μας, στέλνουν τα δικά τους μηνύματα χωρίς να βρίσκουν τον βασικό παραλήπτη. Ο παραλήπτης είναι απών. Αυτό ακριβώς επιζητούν κι όσοι θέλουν να ελέγχουν τους λαούς σε οικονομικό και άλλα επίπεδα ασκώντας εξουσία. Την απουσία. Ο καπιταλισμός σε αυτό ακριβώς στοχεύει. Και κάθε τι απολυταρχικό και σκιώδες.. Ας μην μιλούμε λοιπόν για τον Ελληνικό λαό χρησιμοποιώντας λάθος λέξεις που στόχο έχουν την ενοχοποίηση του. Στις πολιτικές αλάνες οι ενδιαφερόμενοι, ξέρουν το βασικό μας ελλάτωμα. Ο ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΩΝ. Και δεν ξέρω άλλον τρόπο επαγρύπνησης και φροντίδας μας, εκτός από το να ξανασυστηθούμε με τον εαυτό μας, με όλους τους εαυτούς μας.. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει επειγόντως να σταματήσει η κριτική ματιά στην πλάτη του άλλου. Η κριτική έχει υπόσταση όταν έχει προυπάρξει σαν αυτοκριτική.. Και σίγουρα υπάρχουν πιο αποτελεσματικά πράγματα από το να κριτικάρει κανείς τα πάντα. Η συνεχής κριτική στα πάντα δεν συνιστά τίποτε άλλο εκτος από την μη διάθεση μας να φτιάξουμε τα δικά μας κακώς κείμενα. Δημιουργούμε σκιές για να μην φανούν στο φως τα δικά μας μείον .. Στην σκιά μας φαίνονται τα περισσότερα...