Στο γιουσουρούμ της ανθρωπίλας, τα δηλητήρια πάνε κι έρχονται/ πίσω από την πλάτη, μιλώντας σιγανά/ μπροστά, δίνοντας τα χέρια για μια συμφωνία που ποτέ δεν θα τηρηθεί/ οριζοντίως και πλαγίως, περπατώντας τους ίδιους δρόμους σφυρίζοντας αδιάφορα/ τριγωνικά, με τον δείκτη να χτυπάει χωρίς ένδεια τον Χ. μιλώντας για πράξεις όπου ο ίδιος ο δείκτης έχει εκτελέσει/ τετραγωνισμένα, όπου με μάζα ανθρώπων και λάσπη φτιάχνονται λαβύρινθοι αναληθείας/ υποκριτικά, όλες τις ώρες ,χρησιμοποιώντας τους άλλους για την λήθη προσωπικών ενοχών / γελώντας και κλαίγοντας όσοι άνθρωποι έμειναν, φεύγουν μακριά/ τα σπίτια μπάζουν συναισθηματικό αυτισμό/ οι χώρες βελάζουν σαν σφαχτάρια/ κι εσύ αγάπη μου να προσπαθείς να ζήσεις χωρίς να πουλήσεις στο γιουσουρούμ ούτε μια σταγόνα αίμα..