φυγε με ένα ρίγος, δίχως υπεκφυγές και σκέψεις μεταμέλειας, τον ρούφηξε η νύχτα αφήνοντας το αποτύπωμα της σκιάς του. Έμεινε πίσω η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά να κοιτάζει την πόρτα. Ακίνητη, αλύγιστη για ώρες. Σκέφτηκε χαμογελώντας , (κάθε ένας από εμάς έχει έναν δράκο στην ψυχή του για να φυλάει την αθωότητα του.) Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε δίχως ονειρα. -Άπνοια-