Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Μπουρμπουλήθρα

ηθελα να μουνα μες σε μια μπουρμπουληθρα. Να πεταξω ψηλα χωρις αποσκευες, χωρις προορισμο, να βλεπα λεει τα πιο χρωματιστα πλασματα, μικρα τοσοδουλικα, να χωρουνε στην παλαμη.
Αχ, να περναω διπλα στα συνεφα και να βλεπω απο ψηλα ποσο μικρα και τιποτενια τα προβληματα, ασημαντες οι μικροτητες, μηδεν οι παρεξηγησεις. Μηδεν στο κοντερ των εξελιξεων, μηδεν στον χρονοδιακοπτη. Πεταω, πεταω, τοσο αναλαφρα, ενα φρουυ κι εφυγα πιο ψηλα ,πιο ψηλα, πιο ψηλα.
Ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου μπρος μου, χορευω και με αλλα πλασματα μες τη μικρη μου φουσκα. Ειμαστε πολυ αερινα κι ευθραστα πλασματα, ανοιγουμε το μικρο μας στομα και βγαζουμε χρωματα, ολα τα αρωματα των λουλουδιων επισης, ολα εμεις τα χουμε. Ειμαστε φινα κι αθωα σαν παιδακια, ποσο ομορφα, ποσο αναλαφρα, ποσο βελουδινα σαν πνοη αερα στο προσωπο μας.
Αχ αστους να λενε πρεπει να διαφυλαξω την φαντασια μου, να αντισταθω στα πρεπει και στα επιθυμω και στα καθηκοντα. Πολλες φορες την μερα θα αποσυρομαι και θα μπαινω στην μικρη μου μπουρμουληθρα, να παιρνω ανασα και μετα να ξαναερχομαι εδω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου