Τρίζουν επικίνδυνα

Τα ονειρα μας τριζουνε καθως η σκονη της ληθης τα καλυπτει απαλα και τα διωχνει.
Ερχονται μεσα σε ενα μπαρ γεματο καπνο και φωνες ακαταστατες,
ερχονται σε ενα βλεμμα που διασταυρονομστε στον απεναντι δρομο,
ερχονται οταν μακαριζουμε την τυχη των αλλων και τρωμε τη γλωσσα μας με μικροτητα.
τριζουν οταν προσπερναμε την ευκαιρια γιατι υπερισχυει η αναστολη μας και ο φοβος.
Ειναι εκει στον καθρεπτη μπρος μας οταν παμε να χαμογελασουμε και κατι δεν μας αφηνει.
Τριζουν επικνδυνα οταν θυμομαστε την πρωτη νιοτη,τοτε που καναμε χαρτινες βαρκουλες και τις ριχναμε σε μια λιμνη, ειναι εκει, φωναζουν γιατι δεν τους δωσαμε οραμα κι αξια,
μονο αγναντευουμε τις νεες ημερες διχως παθος και την καρδια να χτυπαει σαν τρελη γιατι,
γιατι δεν δινουμε στον εαυτο μας μια δευτερη ευκαιρια.
Μας στοιχειωνουν και μας απειλουν πως ετσι θα κανουμε και σε αυτους που ερχονται τωρα,
τους νεους που κατι περιμενουν.
Βασανιστικα τα ταξιδια που μας αναγκαζουν να κανουμε πισω,,να κοιταξουμε με συμπαθεια τις τρικλοποδιες
και τον φοβο,αυτον που μας καρφωνει στη γη και δεν αφηνει τον νου να παει μπρος καπου αλλου,
εκτος απο αυτο που συνηθισαμε και μας βολευει.
τριζουν επικινδυνα,μας δειχνουν τα δοντια τους και περιμενουν,σαν μια γεννα με πιο πολυ πονο απο τον φυσικο....