Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

εμβοές

Τις νύχτες βουίζουν τα αυτιά μου,
σαν να παίρνουν τις σκέψεις μου και τις αναλύουν σε σφυρίγματα.
Εμβοές,
σαν σιδηροδρομικές γραμμές, πάνω τους ήθελα μετά τα μεσάνυχτα να περπατήσω,
με ένα γοβάκι και το άλλο πόδι ξυπόλητη,
με μια βρόχινη καρδιά να κυλήσω όλες τις υποσχέσεις που μου έδωσα
κι αδύνατον να τις εκτελέσω,
σαν ταχυδρόμος που φέρνει μια ωραία αλληλογραφία,
... σαν ένας γιατρός που θα γιάνει τις πληγές.
Αν κάποιος βρεί το γοβάκι, το ένα, στις γραμμές, θα του πω,
(είναι αντικείμενο απωλεσθέν, άστο να βρεί τον δρόμο του).
Θα τις περπατήσω, ενώ ο ήχος από το τρένο επάνω τους,
θα θυμίζει τις εμβοές.
Κάθε εμβοή θυμίζει όσα δεν φύλαξα για εμένα,
οι ήχοι αυτοί,, σαν νεκρές μπαλαρίνες μοιάζουν που ξύπνησαν ξαφνικά μετά από έναν ύπνο αιώνιο,
μετεωρισμένες ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα δοκιμάζουν άστοργα όλα τα χαμένα γοβάκια,
αυτά τα λυπημένα απωλεσθέντα αντικείμενα..
σαν τις εμβοές που μονότονα με κάνουν να χάνω έναν γλυκό ύπνο...
Αυτόν της περασμένης μου αιωνιότητας..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου