Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Χωρίς γραμμές..

Δεν ήταν άλλο από αυτό το οξύμωρο, αλλά απολύτως αληθινό.
Η ηδονή και η οδύνη.
Στην πρώτη γραμμή ,του πολέμου αυτού, πολλά είδη εξοντώνονται.
Γυναίκες γουρούνες, σκύλες, μελίσσια, ελάφια, γυναίκες κομψές σε τρόπους, σε πνεύμα, γυναίκες ψυχρές από τον καθρέφτη,
και,
άντρες γουρούνια, σκύλοι, άλογα, ψάρια, ψυχροί από την ματαιοδοξία, υπερφίαλοι, σακάτηδες από θάρρος,
και άλλα, και άλλα είδη που είναι ανεξάντλητα.

Η ηδονή και η οδύνη.
Μπορούν ταυτόχρονα να τραγουδούν ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο.
Να ανταλλάσουν επισκέψεις αβρότητας.
Τότε οι κυλιόμενες πέτρες γίνονται πιό γυαλιστερές.
Κάποιες φορές βλέπεις στο πάτωμα όσα δεν χωράνε στο ταβάνι, το χεις σκεφτεί;
Μοιάζει σαν αυτές τις δύο, ταβάνι-πάτωμα, ηδονή-οδύνη.
Αρχίζεις από κάπου και κάπου τελειώνεις.
Τελειώνεις;
Οχι βέβαια.

Τα αφροδισιακά μέλη ξεκινούν να λυγίζουν και να αστράφτουν από το αψέντι όταν ξεκινούν τα φιλιά.
ύστερα παίρνουν τον τρόπο που θέλουν για την ένωση.
Τον εφευρίσκουν εκείνη την στιγμή.


Μα η ένωση είναι και ταυτόχρονα θάνατος.
Από την συνείδηση και την αποτυχία της συνέχειας αυτής της ένωσης.
Ο θάνατος είναι σίγουρα λευκός , το λευκό κυριαρχεί σε όλα τα χρώματα.
Κι οι πυξίδες της καρδιάς είναι φορές που λαθαίνουν.

Έτσι, μέρα μεσημέρι κι ο ήλιος στο παγκάκι να ζεστα'ίνει, κάποιος δίπλα σου διαβάζει τρόπους κατάκτησης της ευτυχίας.
Εσύ ταίζεις τον υπέροχο σκύλο-φύλακα στο άσυλο ανιάτων.
Γελάς υπόγεια μα δεν κρατιέσαι ( είναι χρήσιμο το βιβλίο σας); Ρωτάς ενώ σκέφτεσαι -τι απίθανο χρώμα ματιών-
(Μάλλον, αλλά είμαι λίγο τεμπέλης στο να εφαρμόσω αυτά που λέει).
Γελάει.
Γελάς.
Να σου πω; Πιό χαριτωμένα γελάει ο σκύλος, αυτό είναι σίγουρο.
Φεύγεις και παρατηρείς την ενόχληση του καθώς ρωτά ( τι κρίμα, φεύγετε);
(Ναι), λες και ανοίγεις το βήμα.

Στο μεταξύ σκέφτεσαι ο ήλιος αυτός είναι ευεργέτης.
Επίσης σκέφτεσαι γιατί να σκέφτεσαι; θα μπορούσες να λιάζεσαι σαν βόδι στην λιακάδα.
Το βασίλειο μου για λίγες άσκεπτες ημέρες, είπες χτες στον Α. αυτό θα έλεγα αν ήμουν βασιλιάς.
Περπατάς
κι ύστερα σκέφτεσαι είναι πολλές οι ημέρες που δεν έχω νιώσει τον ουρανό να μπαίνει μέσα μου.
Τελευταία ψάχνω να βρω τρόπους να ξεκουράσω το μυαλό, την καρδιά και την ματιά μου με λίγη ομορφιά.
Ανησυχώ γιατί ψάχνω,
κάποτε δεν έψαχνα και πολύ...
Αν την βγάλω καθαρή φέτος θα είμαι ευτυχής, έτσι νιώθω, όχι απλά ευτυχής, δεν θα φοβάμαι τίποτε πια.
Είναι που έχουν σκάσει μύτη έξω από την πόρτα πολλά γιατί και διότι, αν όμως ε, τότε θα..
Μην γελάς,
είναι αδύνατον να τους πω να πάψουν.
Είμαι σε καλό δρόμο γιατρέ μου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου