Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Βάνα (όχι η Μπάρμπα)

Τζιβάνα την έλεγαν την άκρη στο τσιγάρο οι άλλοι/
μα εγώ την έλεγα Βάνα/
παραμυθού τυπική, αν ήταν ζώδιο θα την έκανα ψάρι/
πηγαίναμε στο λιμάνι μεσημέρια Χειμώνα/
κοιτούσαμε τα καράβια που πηγαινοέρχονταν σαν τους στρατιώτες/
τα βράδια τα μαγικά που μύριζε το χώμα από την βροχή την έλεγα αδελφή μου/
κι οι ζωές μας, κουβάρια διψασμένα ,στο ωραίο στόμα μιας τίγρης.
Κάποτε μου ...έβγαινε να την καλοπιάσω και άλλοτε πάλι να την ρίξω στα γόνατα.
Πέρασαν τα χρόνια και η τζιβάνα ακόμη καίγεται/
στα χέρια αγίων, λουσμένων στην αμαρτία/
παρθένων κι απόκληρων τέκνων μέσα στο δράμα/
κράτα καλά την πορεία μας Βάνα,
αν σε έλεγα ζώδιο θα σε έλεγα ψάρι/
αν μπορούσες να με καπνίσεις, θα βλεπες/
δεν ήταν που δεν μπορούσα, ήταν που ποτέ δεν θέλησα να σε κεντρίσω με δηλητήριο/
περιττές δοξασίες κι απερίσκεπτες/
ακόμη κάποιες φορές παιδικές μου, ρίχνω σε εκείνη την λιμνούλα βάρκες χάρτινες μαζί σου/
είναι και φορές που σε θυμάμαι με ένταση...

(1978-2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου