(Η σοβαρότητα των πραγμάτων ανακύπτει όταν δεν παίρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας και την ίδια την ζωή), αυτά της είπε και είδε στο πρόσωπο του πόσα χρόνια είχε περάσει ο ίδιος παίρνοντας τα πάντα σοβαρά.
Τα μάτια του έμοιαζαν με καστανά αμύγδαλα, ήταν γλυκά και μεγάλα.
Σου θύμιζαν ένα παιδί έτοιμο για σκανδαλιά.
Υπάρχουν άνθρωποι που τους εμπιστεύεσαι αυτόματα και τους συμπαθείς αμέσως, σκέφτηκε....
Οι περισσότεροι άνθρωποι που ήταν γλυκοί και υπεροχοι βασανίζονταν από την δυστυχία της συνεχούς ατυχίας.
Κάτι ανθρωποειδή όμως που ήξερε,τα περνούσαν μια χαρά.
Αυτό πως να μην το πάρω σοβαρά, αναλογίστηκε και κοίταξε τα αυτοκίνητα να περνούν έξω .
Κράτησε για τον εαυτό της την φράση του κι αυτό το ζεστό βλέμμα από αμύγδαλο..