Υπόκλιση καμία ,στους μοιρολάτρες, τους φοβισμένους γείτονες, τους δυνάστες μιας αταίριαστης γενιάς στην νεότητα, στις στολές, στους περαστικούς θαμώνες που παίζουν ζάρια για να κρύψουν τα ρυπαρά τους ένστικτα, τις επιδερμικές σχέσεις που καταλήγουν στον υπόνομο, στους διεφθαρμένους της εξουσίας, όποιας εξουσίας, στους εραστές που δεν ένιωσαν τον κρότο της ηδονής, υπόκλιση καμία στους βαρετούς συνωμότες της μοναξιάς, τους φορώντας ενδύματα καθαρά χωρίς συνείδηση, τους βασιλιάδες που μηρυκάζουν σαν κατσίκες μέσα σε παλάτια που η ανία είναι κάδρο και πορτρέτο τους, υπόκλιση καμία, σε αυτούς που φθονούν την ομορφιά και δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να βρουν τα στίγματα της μέσα τους, σε αυτούς που διακοσμούν τις βιβλιοθήκες με ποίηση χωρίς να νιώθουν πως έχουν αίμα, στους αχάριστους και στα κτήνη που υποσκάπτουν ζητήματα δικαίου, υπόκλιση στον έρωτα, στον άνθρωπο και στον θάνατο μονάχα, αυτούς που δεν ξοδεύονται έτσι αχόρταγα και λαίμαργα στον χρόνο, σε αυτούς, που τις παλιές αυτοκρατορίες των αισθήσεων του κόσμου, τις κουβαλούν σαν πυξίδες μέσα τους, χωρίς πρέπει , χωρίς νοσταλγία για τις αφιλόξενες μήτρες και τους φαλλούς που δεν ένιωσαν το υγρό πυρ να πέφτει σαν κομήτης, όλες τις υποκλίσεις, τις χαρίζω στον βωμό της ομορφιάς του κόσμου που υπάρχει σαν κόκκος άμμου μέσα μας, το σύμπαν βρίσκεται σαν αντανάκλαση εντός μας, αλλά θέλει γενναιότητα και αγνότητα για να το αντιληφθείς.. -Το μανιφέστο της Άνοιξης