Η Κίκου ,επέμενε ,πως θυμόταν πράγματα πριν την γέννηση της, θυμόταν τον πατέρα της να σιγοτραγουδάει επάνω από την κοιλιά της μητέρας της, θυμόταν καθαρά τα ερωτόλογα τους καθώς ο πατέρας της έγερνε πίσω από την μήτρα της μητέρας.. Αυτό την σημάδεψε καθαρά και στα χρόνια που ακολούθησαν ,έγινε η ιέρεια του έρωτα. Αφοσιώθηκε σε αυτόν με την πίστη ενός μοναχού, με τις τελετουργίες ενός σαμάνου, με την επιθυμία όλων των γυναικών μαζί. Η Κίκου, όταν τον γνώρισε πέρασε από πολλά στάδια, στην αρχή τον θαύμασε για όλα αυτά που έκρυβαν τα μάτια του, μάτια της θάλασσας, έπειτα τον μίσησε γιατί εξαφανίστηκε για μερικές ημέρες κι αυτό στάθηκε η αιτία να δηλητηριαστεί η καρδιά της και να χτυπάει τα βράδια πένθιμα. Σκέφτηκε για να τον ξεχάσει να δοθεί σε έναν εραστή , τον οποιονδήποτε ,έτσι για την δυνατότητα της λήθης. Μα δεν έκανε κάτι άλλο εκτός από το να κοιτάζει ένα δέντρο έξω από το κόκκινο παράθυρο του δωματίου της και να στάζει δάκρυα και λύπη.. Έπειτα τον είδε ξαφνικά μπροστά της, είχε πάει σε μια θεατρική παράσταση και κάτι την έκανε να κοιτάξει προς ένα σημείο, τον είδε και χαρά ήρθε και κολύμπησε στα κύτταρα της, ήταν επειδή βεβαιώθηκε πως ήταν ζωντανός.. Εκείνος, φάνηκε ξανά στον ορίζοντα της, λύνοντας τους κόμπους, διεκδίκησε με θάρρος και θράσος την παρουσία της. Εκείνη λάτρευε το θάρρος και συμπαθούσε ανάλογα των περιστάσεων το θράσος... Εστίασε στα μάτια του, στο στήθος του, το πηγούνι του, στο στόμα του, στα χέρια του, στους ώμους του, όλα της έφερναν αλλεπάλληλα κύματα επιθυμίας και συμπάθειας. Δεν μπορούσε να δοθεί εξάλλου σε κάποιον που απλά επιθυμούσε. ΜΈρα με την ημέρα ,του έγραφε γράμματα επάνω σε ριζόχαρτα, του τα άφηνε κάτω από την πόρτα του κι αυτός τα διάβαζε με ασίγαστο πα΄θος. Στο τελευταίο της γράμμα διάβασε καθαρά μια σημείωση με τον τίτλο <<το ιντερλούδιο της αμαρτίας>>, 'ηταν καθαρά για εκείνον. ΠΡιν του δοθεί ολοκληρωτικά σαν γυναίκα του έφτιαξε εικόνες. Μέσα σε αυτές τις εικόνες η ερωτική προσμονή ύφαινε υγρούς τόπους, ερωδιοί κατέβαιναν στα πόδια τους, στο λουτρό ψάρια πολύχρωμα κολύμπαγαν δίπλα τους, μέσα στην γεμάτη μπανιέρα, γάτες νιαούριζαν την νύχτα μέσα στο πάπλωμα τους.. Η Κίκου ήξερε πως ο έρωτας δεν ήταν κάτι απλό, αυτό του έδινε να καταλάβει επικοινωνώντας του, τον μαγικό κόσμο που έκρυβε μέσα της.. Εκείνος είχε βουρκώσει πολλές φορές, όπως κι εκείνη καθώς του έγραφε εικόνες.. Οι εικόνες αυτές ήταν σαν λίπασμα στην γη του έρωτα τους. Ήταν σαν ένας υπόγειος κόσμος να περνάει από μέσα τους.. Η αναμονή αυτή είχε φυσικά κι οδύνη, όμως εκείνος δεν της φανέρωνε παρά μόνο τον πόθο του για την ηδονή, αυτό τον παρουσίαζε στα μάτια της σαν αγρίμι και σαν αθώο. Τον ονόμασε λοιπόν έτσι, <<Το ιντερλούδιο της αμαρτίας>>