Δεν υπήρχε χρονολογική σειρά στα γεγονότα. Κανένα γεγονός δεν υποσχόταν τραγωδίες, κανένα γεγονός δεν υποσχόταν τίποτε άλλο, εκτός του ασπρόμαυρου αντιγράφου του, στον χρόνο. Μα όλα έπαψαν να συμβαίνουν έτσι, όταν ένα γαλάζιο πορτρέτο ξεκόλλησε από τον χρόνο και ήρθε πέφτοντας μπροστά της. Εκείνη έπινε ρακή με σταυρωμένες γάμπες, έπινε ρακή κερνώντας τους άντρες υποσχέσεις σάρκας , όχι άκομψα, ούτε επηρμένα,έπινε ρακή όταν τα μάτια της βυθίστηκαν στο γαλάζιο πορτρέτο΄, μέσα στο γαλάζιο κάδρο, μπλε μάτια ησύχαζαν έριδες μα τάιζαν και δαιμόνους, δαιμόνους από την πιο μυστική πόλη της Ανατολίας.. Μια γαλάζια θάλασσα κορύφωνε την εισβολή της μέσα στο κροταφιαίο της οστό, τα μπλε μάτια δυνάμωναν την πάλη μέσα της, ήθελε ξαφνικά να αφεθεί μέσα στο κάδρο, αφέθηκε επίπονα και σπαράζοντας, όταν μπήκε στο κάδρο, κανείς από τους άντρες δεν είδε, μια γυναίκα κι ένας άντρας να φιλούνται, κανείς δεν μυρίστηκε μια υπόσχεση αγιότητας και υπέρλαμπρης αμαρτίας, κανείς δεν αντιλήφθηκε τίποτε άλλο εκτός από τα σπασμένα τζάμια.. Και το ποτήρι της ρακής μισό.. Δεν υπήρξε χρονολογική σειρά στο γεγονός αυτό,\ ο χρόνος έμεινε ακίνητος για να εξαντλήσουν τα όρια τους, σαν γυναίκα και σαν άντρας... Μα χωρίς όρια πια χανόντουσαν στα βάθη των αιώνων, έτσι για να μιλήσουν για τον έρωτα σαν ημίθεοι και σαν καταραμένοι... -Το ένδοξο πορτρέτο