Υπάρχοντας ως πολύ νέα, τα καράβια, που ήταν δεμένα στο λιμάνι, τα κοίταζα, σαν να ήταν σειρές από ανθρώπους που δραπετεύουν, τώρα απλά κοιτάζω την θάλασσα σαν να είναι ένας δραπέτης. Δεν έπαιρνα πολύ σοβαρά τους άλλους ενώ τώρα παλεύω μέσα μου να σταματήσω να κάνω ακριβώς αυτό,\και ήρθε ο χρόνος, πέταξα τα κουκούλια, τις νύμφες, μίλησα στους μεταξοσκώληκες και πήρα τις αποφάσεις μου. Το μεταξένιο μου κάστρο δεν θα το βλέπουν όλοι, στην κορυφή του λόφου του, θα έρχονται πεζοί ,μόνο όσοι έζησαν και ζουν την ζωή σαν να πεθαίνουν την επόμενη στιγμή.. Γιατροπορεύοντας, στου κόσμου τις πληγές, κινδυνεύεις να γίνεις διάτρητος στις σφαίρες.. -Κηλίδες, της απόχρωσης του σάπιου μήλου