Η σκιά της πόλης

Η σκιά της πόλης έρχεται πάνω τους όταν την φιλάει
όταν ακουμπά τα μαλλιά της που είναι τις πιό πολλές φορές υγρά
όταν την βάζει με προσοχή στο αυτοκίνητο της επιστροφής στο σπίτι της
Όταν την μυρίζει πίσω από τα αυτιά της
όταν παίρνει τα χέρια της στα δικά του, για να τα ζεστάνει,
για να τα αγκαλιάσει να μην νιώθουν μόνα
Όταν η γυναίκα φεύγει εκείνος στέκεται με την πλάτη στον τοίχο
να προφυλαχθεί από τον αέρα, από τους άλλους ανθρώπους,
μόνο ένας σκύλος τον ακολουθεί τυφλός από αγάπη
Η σκιά της πόλης έρχεται πάνω τους
όταν τον χαιδεύει, όταν του μαθαίνει να γελάει από την αρχή
όταν τον πείθει πως υπάρχουν κι άλλα από την μανία της κατάθλιψης
κι άλλα από τους φόβους που κυκλώνουν τα σεντόνια του την νύχτα
Η σκιά της πόλης πιό βαριά θα είναι από ποτέ
την ώρα που η γυναίκα θα του εξηγεί γιατί θέλει να φύγει
γιατί λατρεύει την ελευθερία
την αγάπη όταν μοιράζεται σε πολλά πρόσωπα
την ανυποταξία της ψυχής της όταν νιώθει κάτι ημέρες που καίνε
την ζωή που στάζει αίμα και λουλούδια μαραμένα.
Πως μισεί τις επαναλήψεις, τους άδειους ανθρώπους,
τους μπουκωμένους από ψέμα
Πως ήρθε η ώρα πάλι αυτή να φύγει, 
η σκιά της πόλης θα ρθεί πιό δυνατή από ποτέ
θα σταθεί στο κεφάλι του σαν ένας μαύρος ουρανός
κοράκια θα συνθλίψουν τα εύθραστα φτερά του,
δεν έμαθε αυτός να τα ράβει μόνος του ποτέ...