Τα γελοία πράγματα είναι σιωπηλά

Η τόσο παράφορη επιθυμία της να αγαπηθεί ήταν
που κατέληξε να γίνει γελοία,
ενώ πόζαρε στον ζωγράφο κι αυτή φανταζόταν τον λαιμό της πως είναι κύκνος,
κι ο ζωγράφος πίστευε το ίδιο καθώς πασπάτευε στον μουσαμά τα χρώματα του
ενώ είχε προλάβει να κάνει ναό το εγώ του και του άναβε κεριά κάθε ημέρα.
Μα τι κρίμα, ο λαιμός αυτός έμοιαζε σαν μεταχειρισμένος σωλήνας παλιάς οικοδομής...
Κι ο άνθρωπος που έγραφε όλη μέρα λέξεις στο χαρτί του φανταζόταν πως κάνει τομές
στην ωραία σκέψη, στην καθαρή διανόηση,
ενώ στην πραγματικότητα είχε προλάβει να γίνει μελετητής μιας ολόκληρης σχολής ποιητικής
και την σχολή αυτή με μίμηση φρικτή στα ποιήματα του έβρισκες..
Κι οι δυό εραστές στο κρεβάτι του πόθου έναν γελοίο έρωτα ζούσαν δίχως να παραδέχονται,
υγρά και σάλια διαδέχονταν τους οργασμούς, που ενώ συνέβαιναν, αυτοί συνέχιζαν στο κρεβάτι να βρίσκονται,
αντί στο αστρόφωτο ταβάνι το αλαλάζον.
Μα κι ο κόσμος ολόκληρος γυρίζει ασύστολα,
φαντάζεται πως είναι ολάκερος κόσμος, ενώ μια γελοία  τρύπα κι ακαλαίσθητη είναι
στην μέση του αχανούς σύμπαντος,
ατέλειωτο αυτό κι αδιάβαστο ευτυχώς ακόμη από τα μάτια ....
όμως το σύμπαν φωνάζει, ουρλιάζει και κανείς δεν μπορεί να ακούσει παρασυρόμενος
από την ύπουλη σιωπή των γελοίων...