Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

...

Σιωπή.
Βήματα στην σκάλα. Ελικοειδής και υγρασιασμένη.
Θέλει να φάει το μαύρο του πουκάμισο.
Η βροχή άτακτη και ψιλή,
σαν πόδια μπαλαρίνας στο ξύλινο σανίδι.
Θέλει να την φτάσει πέρα από τους ουρανούς,
σε στραφταλίζοντες κομήτες περιστρεφόμενους σαν δερβίσηδες.
Δεν βρίσκονται παρά στην στροφή ενός ονείρου.
Υπάρχουν πάθη που μοιάζουν με το ξύλο το βαλλόμενο από το σαράκι.
Τρώνε τον άνθρωπο από μέσα.
Υπάρχουν όμως και όρια,
αυτά,
πως δεν υπάρχει κανένα όριο στις αψίδες τις κιτρινοπράσινες του θριάμβου,
δηλαδή κανένα όριο,
εκτός της αρρώστιας που θα πυρπολήσει τα μαλακά σου σπλάχνα,
αν έρθει αυτή,
μέχρι να ρθεί, όλα μέσα μας καίγονται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου